Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tweede albums zijn doorgaans een goede graadmeter om te zien of de houdbaarheidsdatum van een band al verstreken is. Legio voorbeelden wijzen uit dat een op een debuut rijkelijk vloeiende ideeënstroom op zijn opvolger pijnlijk is opgedroogd. Met een foutloze e.p. en een indrukwekkend debuutalbum op zak liet TV On The Radio zo’n twee, drie jaar geleden al weten dat ze een kracht zijn om rekening mee te houden en ook deze opvolger toont aan dat we nog lang niet van deze gasten af zijn.
Ook hype-flirter David Bowie is de klasse van het New Yorkse trio niet ontgaan. Hij is zelfs te horen op ‘Providence’, een episch post-Heroes nummer vol melancholisch sprankelende gitaren, Bowie’s stem op de achtergrond en bruisende elektronica. Het lukt TV On The Radio keer op keer om meerdere genres in één nummer te integreren, zonder meteen te vervallen in stompzinnige electropunk. Dat is geen gemakkelijke opgave en door slechts weinigen eerder succesvol ten uitvoer gebracht. Kid A, Bowie’s Low en dan blijft het toch wel erg lang stil. Ook op Desperate Youth, Bloodthirsty Babes was die experimenteerdrang al volop aanwezig, maar het lijkt erop dat TV On The Radio op Return to Cookie Mountain nog zelfverzekerder is.
De industriële hiphopbeats tijdens opener ‘I Was a Lover’, dat meteen het meest avontuurlijke nummer van het album is, gaan uitstekend samen met Tunde Adebimpe’s glansrijke vocalen. De gedreven postpunk van ‘Wolf Like Me’ is zo’n uptempo jager die zonder moeite de strijd aan kan met enkele Pixies-nummers die links en rechts op handen gedragen worden. De breakbeat drums tijdens ‘Playhouses’ schieten weer een andere richting uit, schichtig en energiek, maar tegelijkertijd minder sterk en een beetje richtingloos.
Hetzelfde geldt voor ‘A Method’, dat prachtige vocale harmonieën bevat maar door de onberekenbare drums niet echt van de grond komt. ‘Tonight’ is wat dat betreft beter gelukt, een minimaal georkestreerde barbershop whoo whoo-er met sluimerende gitaareffecten, die prachtig tegen de achtergrond spoken. De tweede helft van het album bevat met ‘Let the Devil in’, ‘Dirty Whirl Wind’ en ‘Blues from Down Here’ een behoorlijk sterk drieluik, bizarre doo-wop rock, harmonieuze postpunk, allemaal gelardeerd met stroperige electrodetails, uiteraard met dank aan de vlekkeloze productie van gitarist en elektronicaknutselaar David Sitek.
Return to Cookie Mountain is zo een geslaagde terugkeer van een band die met het hart op de tong durft te experimenteren en daarin buitengewoon succesvol is. Hier is geen sprake van een tweede-album-dip, maar van een band die bewijst een vaste en heel erg sterke waarde te zijn in de wereld die rock ’n roll heet.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=13334
Meer TV On The Radio op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tv-on-the-radio
Deel dit artikel: