• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Travo’s, vals zingen en strategisch stemmen

Vriendjespolitiek, vals zingende groepen en slechte liedjes. Kortom: het Eurovisie Songfestival komt er weer aan. Al jaren verguisd en door menig scepticus doodverklaard, vindt deze week de 52ste editie in Helsinki plaats.

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 08 mei 2007

Ooit, in 1956, begon het Eurovisie Songfestival als een speeltje van de European Broadcasting Union (EBU). Het idee was om, zo tien jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog de Europese landen dichter bij elkaar te brengen door een liedjesfestijn te organiseren, maar ook om de toen nog nieuwe televisie te promoten. Aan die eerste editie deden artiesten uit zeven landen mee en ze brachten ieder twee liedjes ten gehore. Zwitserland won.

Vergelijk dat met de situatie tegenwoordig: voor 2007 zijn er 42 liedjes ingezonden, verdeeld over een halve finale en de grote finale van zaterdagavond. En voor volgend jaar wordt zelfs al gesproken over twee voorrondes én een finale want dan wordt de belangstelling nóg groter geacht. Immers, élk lid van de EBU mag meedoen en aangezien ook landen als Algerije, Azerbeidzjan, Egypte, Jordanië, Libanon, Libië, Marokko, Palestina, Tunesië en zelfs Vaticaanstad lid zijn van die organisatie en mee mógen doen, valt er de komende jaren nog wat te verwachten.

Geen trends
De Songfestivalliedjes hebben zich nooit iets van de muzikale trends van het moment aangetrokken. Toen eind jaren vijftig de rock-‘n-roll opkwam, was het festival nog het domein van de chansons, in 1967 stond heel de muziekwereld op z’n kop door de Beatles’ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, maar werd het festival gewonnen door het onbezorgde, vrolijke ‘Puppet on a String’ van Sandie Shaw en van de hele punk- en new wavegolf is op het Songfestival helemaal niets te merken geweest. In 1980 waagde de Belgische groep Telex nog een poging met het met verschillende synthesizers gespeelde nummer ‘Eurovision.’ Tevergeefs; ze eindigden als zeventiende.

Wel is het festival altijd interessant gebleven als springplank voor nieuwe artiesten. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk ABBA, maar in de jaren zestig al had France Gall haar grote doorbraak te danken aan het door Serge Gainsbourg geschreven ‘Poupée de Cire, Poupée de Son.’ In de late jaren zeventig daalde het niveau van de inzendingen echter sterk en leek het Songfestival een komen en gaan van one hit wonders. Of het was dé manier om jezelf als artiest uit de vergetelheid te ontrukken: Plastic Bertrand deed in 1987 mee namens Luxemburg, negen jaar na het succes van ‘Ça Plane Pour Moi.’ Het werd geen succes; hij eindigde als voorlaatste.

Ook Nederland is nooit een trendsetter geweest; De Troubadour (waarmee Lenny Kuhr in 1969 won) was een vrij traditioneel Songfestivalliedje en Teach-Ins ‘Ding a Dong’ wordt algemeen beschouwd als een ABBA kloon en één van de slechtste liedjes ooit die het Songfestival heeft gewonnen.

Populariteit festival
Het festival is vaak doodverklaard; er zou niks meer van winnaars vernomen worden en er zouden belachelijke inzendingen te zien zijn. Het is waar, de laatste artiest die carrière heeft gemaakt na haar overwinning is Céline Dion, in 1988. Maar in tegenstelling tot Nederland, waar de neus wordt opgehaald voor het festival, is het festival in het voormalig Oostblok mateloos populair. En wie geregeld een bezoek brengt aan het Groningse Eurosonic festival kan zelfs bandjes zien die eerder al op het Songfestival speelden. In 2000 werd de groep Brainstorm namens Letland derde – begin dit jaar stonden ze op Eurosonic.

De warme belangstelling die het festival in Oost-Europa geniet, lijkt vooralsnog niet over te slaan naar Nederland, maar in het Verenigd Koninkrijk lijkt zich een kentering af te tekenen: Morrissey [foto links] vroeg zich na de smadelijke nederlaag van z’n thuisland vorig jaar openlijk af waarom ze hem niet gevraagd hadden en voormalig Pulp zanger Jarvis Cocker liet daarop weten de inzending voor 2008 te willen schrijven. De BBC startte nog de onderhandelingen met The Moz, ze mislukten en ook van Jarvis Cockers voornemen is niets meer vernomen.

En hoe lachwekkend de act van Lordi [foto boven] vorig jaar ook was, de groep was in Finland al een grote rockact en de ook hier bekende groep Nighwish deed jaren geleden al eens mee aan de nationale voorronde in Finland. Ze eindigden als tweede. In de afgelopen jaren deden in Zweden al artiesten als Andreas Johnson, of de (Canadese) Alannah Myles mee aan de nationale voorronde. Dit jaar stuurt het land de glamrockact The Ark, in Nederland vooral bekend van het radiohitje ‘It Takes a Fool to Remain Sane en Ierland heeft de respectabele folkgroep Dervish afgevaardigd. Maar vooral wordt er, na het succes van de monsterrockers van vorig jaar, op ‘safe’ gespeeld: veel gitaren en veel rock.

Nu niet meteen naar de televisie rennen en er een hele avond lekker voor gaan zitten: zo stuurt Zwitserland dit jaar Eurohouse act DJ Bobo in.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/songfestival/travo-s-vals-zingen-en-strategisch-stemmen/15398/
Meer Songfestival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/songfestival