Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het duo Death From Above 1979 is gitaarloos, maar ondertussen rocken ze harder dan een gemiddelde band met drie gitaristen. In eerste instantie begonnen als Death From Above, maar om verwarring met het producers duo DFA te voorkomen, werd er een jaartal achter gezet. You’re a Woman, I’m a Machine is het debuutalbum van deze Canadezen, dat elders op het internet al volop werd bejubeld. Hierop verheffen Sebastien Grainger (zang/drums) en Jesse F. Keeler (basgitaar/synthesizer) lompheid tot kunst. Totdat je er hysterisch van wordt.
Hakkelende en stotterende geluidserupties staan aan de basis van de verrassend dansbare nummers. In gedachten zie ik de langharige metalheads al op de dansvloer staan. Drammerig en opgefokt worden de riffs tot in den treure herhaald. Het klinkt alsof ze een tweedehands auto steeds opnieuw proberen te starten, zonder succes. Daaroverheen is de overdreven stem van Grainger misschien even wennen, maar het zorgt wel voor een mooi contrast. Eerst klagerig alsof hij een klein liefdesliedje zingt, dan weer zwevend over de woede-uitbarstingen die worden voortgebracht door de basgitaar en het drumstel. Het eindresultaat klinkt in eerste instantie eentonig, maar dat is schijn: elk nummer is gewoon even goed. Of beter gezegd: verwoestend mooi.
http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=8347
Meer Death From Above 1979 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-from-above-1979
Deel dit artikel: