• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Death From Above 1979: Arrogant En Onwetend

Olifanten lopen op hun tenen, bewegen zich geruisloos voort en zijn erg rustig. Geloof het of niet, maar het Canadese, gitaarloze duo Death From Above 1979 vergelijkt zichzelf graag met dit zoogdier. Met de op hol geslagen, wild rondstampende versie welteverstaan. Hoog tijd om enkele uitdrukkingen en feitjes over olifanten aan zanger/drummer Sebastien Grainger voor te leggen.

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 27 juni 2005

Als een olifant door een porseleinkast lopen
Een olifant is een sterk dier, maar tegelijkertijd rustig, verstandig en gevoelig. Dat Sebastien Grainger (zang/drums) en Jesse F. Keeler (bas/synths) van Death From Above 1979 op de voorkant van hun debuutalbum You’re a Woman, I’m a Machine staan afgebeeld met twee slurven in plaats van twee neuzen, lijkt dan ook vreemd. De dansbare lompheid die het tweetal op de plaat laat horen, is verwoestend en niet te ontwijken, of je het nu wilt of niet. Er is niets rustigs, verstandigs of gevoeligs aan, het lijkt eerder de ultieme poging om metalheads en dansfanaten te verenigen in een allesvernietigende geluidseruptie. De twee slurfachtige Canadezen maken samen meer lawaai dan Hannibal en zijn vijftig olifanten, toen ze door de Alpen trokken. Een goede omschrijving, die meteen uitlegt waarom ze als halve olifanten op de cover van het album staan, geven ze zelf: “We wilden de band laten klinken als een olifant die door je woonkamer stormt.” Oftewel: als een olifant door een porseleinkast lopen.

Volgens Sebastien Grainger, die zorgt voor de hakkende drumbeats en zijn stembanden geselt met zijn geschreeuw, zijn hier twee verklaringen voor: “Het komt voort uit arrogantie en onwetendheid. We zijn arrogant omdat we aannemen dat mensen naar deze muziek willen luisteren, maar tegelijkertijd zijn we onwetend, omdat we eigenlijk helemaal niets van anderen aannemen en gewoon onze eigen gang gaan.” Het gaat hem te ver als ik suggereer dat zijn muziek het beste tot zijn recht komt onder de discolampen: “We hebben een rock-’n-rollalbum gemaakt. Kijk bijvoorbeeld naar ZZ Top en AC/DC: dat zijn rockbands waar je op kan dansen. Zo zijn wij ook: we maken wel muziek om op te dansen, maar het is geen dansmuziek.”

Van een mug een olifant maken
De stelling dat You’re a Woman, I’m a Machine tot het rijtje met beste LOUD-platen van 2005 hoort, is absoluut geen overdrijving. En als het al zo is, dan in de positieve zin. Toch brengt de grote aandacht voor het duo ook negatieve overdrijving met zich mee, vindt Grainger. Hij slaakt een diepe zucht als ik hem vraag wat het meest overdreven verhaal is dat hij over zichzelf heeft gelezen: “Er zijn wel een paar dingen die heel erg werden overdreven, maar daar wil ik het liever niet meer over hebben. Voor je het weet komt het allemaal weer naar boven, terwijl we dat juist willen voorkomen. Het heeft vooral te maken met de incorrecte informatie die over ons de ronde doet.”

Met andere woorden: Grainger wordt nogal gek van de vele vragen die hij krijgt over de ontstaansgeschiedenis van het duo. Hij zucht nog maar eens. Helemaal vrijuit gaat Grainger trouwens niet, want hij heeft de verhalen gedeeltelijk zelf de wereld in geholpen. Toch? “Nou, we schrijven onze biografie niet zelf, daar hebben we geen invloed op.” Met dank aan de persafdeling van de platenmaatschappij moeten Grainger en zijn collega de komende maanden dus gaan uitleggen dat ze elkaar niet hebben ontmoet in de gevangenis en dat ze geen homoseksueel stelletje zijn. Nee, het zijn gewoon twee oude vrienden, die eerst samen in de formatie Femme Fatale zaten en na wat experimenten Death From Above begonnen. Waarna Graingers geboortejaar 1979 aan de naam werd vastgeplakt, zodat de producers van DFA geen olifant van een mug zouden maken.

Een olifantshuid hebben
Je zult begrijpen dat het niet anders kan of je krijgt een olifantshuid als muzikant door alle positieve en negatieve aandacht. Je trekt je nergens meer iets van aan, je raakt niet snel meer beledigd en eigenlijk moet er veel gebeuren wil het je raken. Het kan dus niet anders of Grainger heeft naast een imaginaire slurf in het echte leven de huid van een olifant. Grainger: “Het helpt zeker als je een olifantshuid hebt. Helemaal tijdens optredens, dan stel je jezelf toch open en laat je je van je meest kwetsbare kant zien. Toch ben ik nog steeds beledigd als mensen onwaarheden over ons vertellen en daar zelf nog in geloven ook. Tijdens concerten moet je een olifantshuid hebben, maar daarbuiten probeer ik de roddels liever te ontwijken.”

Een olifantengeheugen hebben
Het is dus maar goed dat Grainger geen olifantengeheugen heeft. Dit blijkt alleen al uit het feit dat hij tot tweemaal toe niets zegt te weten van een interviewafspraak. Voor een goed geheugen moet je bij de bassist zijn, zegt hij. Toch kan Grainger zich zijn baan als acteur nog wel herinneren. Een korte periode werkte de zanger bij het Cow Over Moon Children’s Theatre in Mississauga, waar hij ondere andere de rol van de geest uit de lamp op zich nam in het toneelstuk Aladdin: “Een belangrijke reden was geld, maar het was ook erg leuk om te doen.”

Het was een periode die eigenlijk tot de slechte herinneringen behoort: “Die herinneringen zijn er vooral uit de beginjaren. Toen was ik arm en sliep ik in een bus, maar dat maakt de huidige periode ook zoveel beter”, aldus Grainger. Een bezoek aan Japan afgelopen zomer behoort tot de beste herinneringen. “We waren succesvol, het was monumentaal. We speelden voor de tweede keer in Japan en het voelde alsof we erkenning kregen voor wat we deden en voor wie we zijn. We waren er met twee andere bands en het leek alsof we de kans kregen om onze vrienden deelgenoot te maken van ons succes. Dat maakte de avonden speciaal.”

De olifant als God of bijgeloof
Nu we toch in dat land zijn aangekomen: sommige Japanners geloven dat een olifantenbeeldje naast het bed nachtmerries weghoudt. Heeft de band een bepaald ritueel of bijgeloof voor hij het podium opgaat? “Niet echt iets concreets eigenlijk. Als we op tournee gaan, doen we elke dag ongeveer hetzelfde. We rijden naar de plaats van bestemming, we laden de bus uit, we eten en ga zo maar door. Het voelt alsof je het niet expres in die volgorde doet, maar als een keer een andere volgorde wordt aangehouden, gaat alles verkeerd. Eigenlijk is die steeds terugkerende volgorde dus ons dagelijkse ritueel.”

Naast de olifant als bijgeloof bestaat er in India zelfs een God met een olifantenkop, Ganesja genaamd, de God van de wijsheid en het geluk. Grainger en zijn collega Keeler worden zelf ook al aanbeden, met name door Japanse fans. “Ze zijn daar vele malen fanatieker, wat vooral te maken heeft met de tradities van dat land. Ze geven ons cadeaus, zoals ze ook geschenken naar een standbeeld of een Boeddha brengen. Absurd vind ik dat. We verdienen dat helemaal niet, maar we worden in ieder geval gewaardeerd.”

Gestampte muisjes
Waardering die ook langzaamaan vanuit Europa begint te komen. Toch is de band al bezig met de toekomst en helaas is er slecht nieuws voor gitaarfetisjisten: “We zullen nooit een elektrische gitaar gebruiken”, aldus Grainger. Wel zijn er plannen voor twee nieuwe versies van You’re a Woman, I’m a Machine. Eentje gespeeld door een normale band, eentje in de vorm van een remixalbum. Het eerste idee is nog niet zeker, aan het remixalbum wordt gewerkt, al zal het alleen in Amerika worden uitgebracht. “Ik ga zo naar de studio, maar ik moet eerst nog een violist regelen”, zegt Grainger aan het eind van het interview, dus dat belooft wat. Totdat we van de remixen en het volgende album van Death From Above 1979 mogen genieten, komen ze eerst nog naar de lage landen. Of ze hun olifantenslurven meenemen is niet bekend, maar muizen die denken deze olifanten schrik aan te jagen, kunnen beter thuisblijven. Tenzij ze als gestampte muisjes willen eindigen natuurlijk.

Death From Above 1979 speelt 3 juli op het Metropolisfestival in Rotterdam en 4 juli in Paradiso Amsterdam.

http://www.kindamuzik.net/interview/death-from-above-1979/death-from-above-1979-arrogant-en-onwetend/9931/
Meer Death From Above 1979 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-from-above-1979