Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ja, ga er maar even voorzitten. Panopticon is zware kost die je met een gerust, maar snel kloppend hart op je in moet laten werken. De granieten muur van gitaargeweld en ijzersterk drumwerk die Isis optrekt creëert een schitterende structuur. Hard-zacht, gevoel-agressie: Panopticon is een constant duel tussen twee uitersten.
Ongetwijfeld is de invloed van Neurosis groot, maar de enorme gitaarriffs doen zelfs die band af en toe verbleken. De intieme passages die het geweld af en toe onderbreken doen aan Mogwai denken. Subtiele, doeltreffende crescendokunst. De dreiging van Aaron Turners bulderende vocalen is immer aanwezig, maar komen alleen op de juiste momenten tot ontploffing en als dat gebeurt dan zul je het weten ook.
In vergelijking met Isis’ laatste staaltje, Oceanic, is Panopticon een stukje verfijnder, soms zelfs uiterst subtiel. Het heeft geen nut om alle nummers een voor een te ontleden, het aantal kantjes dat ik daaraan zou moeten besteden doet de eigenlijke uitvoering alleen maar onrecht aan. Ondergaan, dat is mijn advies. Ondergaan en je laten meesleuren naar de dieptes van Panopticon. Spartelen werkt averechts.
http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=7538
Meer Isis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/isis
Deel dit artikel: