http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Gomez | Split the Difference

Nieuwe route brengt Gomez een magere score.
CD, Hut/Virgin

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 02 mei 2004

Enthousiasmerend bandje, dat Gomez. Zo heb ik een paar jaar terug op Pinkpop in een stralend zonnetje nog heerlijk kunnen genieten van hun zomerse, upbeat liedjes. Na het toch wel fenomenaal strak in elkaar gedraaide In Our Gun is het nu tijd voor een nieuwe plaat: Split the Difference, met meteen ook maar een flinke dosis nieuw geluid.

Was In Our Gun een schoolvoorbeeld van netjes leentjebuur spelen mét prima productie, resulterend in een top-indierockalbum met over alle beschikbare tracks rare geluidjes en melodielijntjes, voor Split the Difference is een andere route gekozen. Niet bepaald een betere. Meer leunend op het live rockbandgevoel, knuppelen de heren van Gomez er een fikse lading ronkend gitaargeweld uit. Weliswaar nog steeds voorzien van de nodige elektronica en een heerlijke swing, helaas toch ook een heel stuk minder ontwapenend en intellectueel. Eerder rauw, primitief en een tikkeltje de weg kwijt.

Gomez klinkt op Split the Difference bijna als een middelmatig indiegroepje dat het distortionpedaal en de trucendoosjes uit Japan net ontdekt heeft en het product daarvan in een peperdure studio heeft mogen opnemen. De brille van de eerdere albums is weg en daarmee ook een groot deel van de Gomez-magie.

Toch is Split the Difference ook gewoon een lekker indierockplaatje. De stampende rocktracks daargelaten staan er zelfs een paar fantastische Gomez-juweeltjes op: het semi-akoestische 'Me, You and Everybody' en de springerige single 'Catch Me up'. Twee uit dertien; dat is toch wel een magere score.