Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de Duitse Autobahn geldt geen maximumsnelheid. Dus je stapt in die afgeragde Audi Quattro uit 1985 en je raast mit hundertachtzig richtung weiß noch nicht. Als je maar weg bent. Raus. Weg uit de door werkeloosheid geteisterde post-communistische woestenij in de voormalige DDR, weg uit het conservatieve en saubere Beieren, weg van de glinsterende tempels van het grootkapitaal van Frankfurt, weg van Dunkelheit und Einheitsbrei. Om te ontsnappen aan de zwaartekracht van de banaliteit van de Aarde hoef je maar 11,2 kilometer per seconde te gaan. Dat moet je Audi redden.
En anders is er nog de extra aandrijfkracht van de baslijnen van Spillsbury die uit de oude Blaupunkt knallen. Het bekende synthesizergeluid van de Neue Deutsche Welle met moderne middelen opgeblazen tot electropunk met tsunamiproporties. Vorsprung durch Technik, muzikale Blitzkrieg. Altijd meezingend op weg naar vrijheid, naar onafhankelijkheid: "Alles, was wir tun und lassen, geht euch überhaupt nichts an, wir wollen nicht mehr für euch da sein".
"Letztendlich bleibt alles wie es war. Die Realität so furchtbar klar." Uiteindelijk mislukt het. Natuurlijk. Uiteindelijk mislukt altijd alles. "Viel zu wenig Zeit, viel zu früh gefreut, viel zu groß der Traum". Maar toch blijf je het proberen, want je wilt kein Kaffee. Nur noch Bier.. Dus is het "pause, rücklauf, stop, nochmal von vorn. Telkens weer. Telkens kansloos. Telkens de moeite waard.
http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=3564
Meer Spillsbury op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spillsbury
Deel dit artikel: