• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Mars Volta | De-Loused in the Comatorium

Plaat Van Het Jaar.
CD, Gold Standard Laboratories/Universal

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 24 juni 2003

De Tremulant EP was al goed, maar kon dit niet voorspellen. Relationship of Command van voorloper At The Drive-In ook niet, hoewel ook heel goed. Niemand heeft dit kunnen verzien: De-Loused in the Comatorium van The Mars Volta is De Plaat Van Het Jaar. En laat niemand wat anders zeggen!

En dat terwijl ze niet bepaald hip of trendy bezig zijn. Ga maar na: die zogenaamde emocore-hype is alweer op zijn retour, progrock is het tegenovergstelde van hip, ambient, dub en freejazz horen ook al niet die voorhoede en Santana heeft zijn beste jaren ook al een tijdje terug gehad. En toch zijn al deze dingen op de plaat horen, liefst in één nummer. En dan is het ook nog eens concept-album. Dat De-Loused in the Comatorium niet is geïmplodeerd onder zijn eigen gewicht is te danken aan het pure talent van de heren bandleden.

Bevrijd uit het emocore-keurslijf van At The Drive-In zijn de twee prominente afro's samen met hun medebandleden van dub-band De Facto aan The Mars Volta begonnen. "Nu doen we wat we zelf willen" hoor je ze het hele album denken. Ze wilden veel, zoveel dat voor meeste anderen 'veel' in 'teveel' zou veranderen. Niet voor The Mars Volta, zij komen er meer dan overuigend mee weg. Dat de gedachten af en toe naar Dead Kennedys, Rush, Sun Ra, Santana en jaren zeventig Miles Davis vliegen is niet erg; langer dan 10 seconden duurt dat toch niet. En al die invloeden worden in zo'n modern jasje gestoken dat je de voorbeelden en invloeden al snel vergeet.

Het knappe is: melodiewijs gezien stopt de band alle invloeden in een popjasje, zodat de hele plaat volstaat met de perfecte melodieën, geweldige hooks, en super-refreinen. Cedric's stem is wat dat betreft van onschatbare waarde: altijd kristalhelder en hoog, en zonder het nerveuze vibrato dat hij in At The Drive-In pleegde te gebruiken. Overigens geldt het pop-labeltje alleen voor de melodieën; de songs zijn zonder uitzondering vol gepropt met vreemde structuren, avantgarde tussenstukjes, electronische noise, pure freejazz passages. Alles kan en alles mag, en alles is in dit geval goed. Erg goed, opwindend, kippevel-opwekkend, noem die superlatieven maar op. Ze doen toch geen recht aan de plaat.

http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=3426
Meer The Mars Volta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mars-volta