http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

zZz | Running with the Beast

Disco en doem kleuren de sound van zZz.
CD, Excelsior/V2

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 05 november 2008

Als New Order na het overlijden van Ian Curtis de dancecultuur omarmt, gaat er een schok door de devote fanschare van Joy Division, hoewel het achteraf als een logisch vervolg wordt gezien. Dat New Order zoveel meer succes heeft dan Joy Division komt omdat de band er op magistrale wijze in slaagt doem en disco met elkaar in evenwicht te brengen. Iets soortgelijks probeert zZz op Running with the Beast.

zZz is een beetje camp en een beetje gevaarlijk. Het drums- en toetsenduo is op zijn best wanneer die twee kenmerken elkaar in evenwicht houden. Zoals in de manische wijze waarop Björn Ottenheim in hawaïshirt zijn drumstel bewerkt met twee sambaballen, of zoals Daan Schinkel lullige geluidjes uit zijn orgel trekt, knijpt en slaat.

Drie jaar geleden baarde zZz hiermee opzien, tot in New York toe. Het was immers weer eens wat anders. Het debuut Sound of zZz werd goed ontvangen, al was de plaat niet half zo leuk als de liveoptredens waren. Dat zZz voor zijn tweede plaat hier niet snel een slaafse kopie van wilde maken valt te prijzen, maar wie zijn sound kleurt met disco begeeft zich op glad ijs. Met de falsetstem in 'Loverboy' bijvoorbeeld is elk gevaar geweken.

De juiste verhouding tussen doem en disco vindt zZz in de opener 'Lover', die inderdaad New Order in herinnering roept, en in de daarop volgende discoblues 'Grip', waarin Ottenheim een heel geloofwaardige Ian Curtis doet. De afsluiter 'Islands' roept zelfs 'Atmosphere' in gedachten.

Door de toevoeging van het disco-element, door af en toe wat gas terug te nemen, zoals in de balad 'Amanda' en soms ouderwets te raggen als op Sound of zZz heeft zZz het palet aardig weten te kleuren. Running with the Beast is daarmee een afwisselend werkstuk geworden, met hits en een enkele misser.