• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Zoroaster | Matador

Een rituele benadering van sludge.
CD, Steamhammer/SPV/Suburban

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 14 april 2011

Matador is alweer het vierde album sinds Zoroasters debuut uit 2005. De band houdt er eenzelfde arbeidsethos als de stadsgenoten van Mastodon op na. Met zijn brede stijlenpalet heeft de band veel te vertellen.

Net als het verwante Melvins weigert Zoroaster zich namelijk vast te pinnen op één genre. Het trio manoeuvreert al sinds de begindagen moeiteloos tussen sludge, psychedelica en doom, waarbij het stijltechnische zwaartepunt eerder per nummer dan per album wordt verlegd. 'The Trident', dat stamt uit de babyperiode van de band, valt zodoende nauwelijks uit de toon tussen recenter materiaal.

Op momenten waarin de grote grooves de overhand krijgen is het hout waarvan de planken gezaagd worden dik. De specialiteit van Matador ligt echter elders: Zoroaster piekt tijdens hypnotiserende passages, nagalmend tot in het oneindige. Opener 'D.N.R.' windt daar met een lengte van dik zes minuten geen doekjes om. En een onheilspellend epos als 'Old World' geeft het trio meer eigen smoel dan een rechtdoorzee stamper als 'Black Hole', hoewel ook die uitmondt in een door boze geesten bezeten gitaartrip.

Dark Castle, Baroness en Kylesa dragen allemaal een steentje bij aan de sludgetsunami die vanuit de zuidelijke staten van Amerika onze kant op komt. Zoroaster eist zijn eigen plek op door ritueel herhaalde gitaarrifs, vergezeld van plechtige vocalen, op te doen stijgen. Net als er rust over de tempel neerdaalt, houdt een gemene grauw de volgelingen bij de les. Zo weet Zoroaster plichtmatigheid buiten de deur te houden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/zoroaster/matador/21455/
Meer Zoroaster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zoroaster