Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe nieuwsgierig kun je zijn als je een pakketje krijgt met een van je favoriete bands erin. Met albums als Where Blood and Fire Brings Rest en The Splinter Shards the Birth of Separation heeft Zao mokerslagen uitgedeeld die niet meer weg te vagen zijn in een klein gedeelte van de hardcorescene.
En dat is ook meteen manco van deze depressievelingen van god. Mede door de roddels en de bezettingswisselingen leken zij eerder op een soap of een duiventil. Waardoor de band nooit echt door kon breken. Nadat begin dit jaar het enig overgebleven originele lid Jesse Smith ook nog eens de band verliet leek het einde nabij. Gelukkig heeft de gitaartandem Scott en Russ de draad weer opgepakt en zijn ze wonderwel terug met een erg sterk album op Roadrunner. De kaarten lijken dus nog nooit zo goed geschud voor Zao.
Wel moet je er een paar keer goed voor gaan zitten want met één luisterbeurt geeft The Funeral of God niet alles bloot. Pas later komt de intense, bij tijden slepende metalcore pas goed tot zijn recht. De breaks in 'Beneath of the Black Muse', 'The Lesser Lights of Heaven of 'The Last Song From Zion' vallen dan pas echt op hun plekje. En besef je meteen weer dat dit één van de kenmerken is in de sound van deze bijzondere band.
Een nieuw kenmerk is het veelvuldige gebruik van de cleane stem van gitarist Scott. Na tientallen luisterbeurten begint deze toevoeging langzaam te wennen maar niet altijd valt de stem goed. Dit is dan ook het enige kritiekpuntje dat ik kan verzinnen aan deze passievolle, bruut geproduceerde schijf. De catchy gitaarpartijen en de terugkeer van het doordringende stemgeluid van Dan Weyandt klinken weer typisch Zao en zorgen ervoor dat er telkens weer naar de cd-speler gelopen kan worden.
Maar voordat dit gebeurt blijft de verslavende afsluiter 'Psalm of the City of the Dead' op repeat. In de ruim acht minuten die het nummer duurt verrast het vijftal pas echt. Met subtiele toevoeging van een piano en prachtige vrouwenstem blijven de heren dezelfde melodie minutenlang herhalen totdat het niet meer uit je hoofd te krijgen is. Na de laatste toon blijf je verslagen achter met een brok in de keel. Waarna de repeatfunctie er voor zorgt dat je nogmaals in 'One of the Few Lights of Heaven' belandt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/zao/the-funeral-of-god/6792/
Meer Zao op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zao
Deel dit artikel: