Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Oorzaak hiervoor is het enige maanden geleden verschenen conceptalbum The Funeral of God. Een bijzonder opmerkelijke titel als je je bedenkt dat de band vaak een christenband genoemd wordt. Zijn de heren niet bang dat juist met zo’n titel haar christenfans afgeschrikt worden? KindaMuzik vroeg het frontman Dan Weyandt, die, na enige tijd geleden uit de Amerikaanse metalcoreband te zijn geschopt, weer met de rest van de bandleden - inclusief nieuwe ritmesectie - op de planken staat: “Ach, we willen mensen gewoon aan het denken zetten. Dat doet men tegenwoordig namelijk niet meer.” Dan vertelt op rustige toon. Naast schreeuwlelijk bij Zao is hij ook tatoeëerder en heeft zijn eigen tattooshop. En dat is dan ook te zien. “Als iemand de titel van ons album ziet en er om die reden geen tijd in stopt om er dieper in te duiken en ernaar te luisteren, dan heeft die persoon geen respect voor mij en mijn visie. En dan wil ik in ieder geval ook niet meer met diegene praten, dus op zich is het goed als het zo werkt; het werkt als een filter. De mensen die er wel interesse in hebben, vind ik heel waardevol.”
Nachtmerries
The Funeral of God is niet zomaar een album, maar een echt conceptalbum. Dan legt uit hoe het verhaal in elkaar steekt. Inspiratie putte hij uit een aantal vreemde dromen en nachtmerries die hem overvielen: “Mensen hebben tegenwoordig geen god meer. Het draait alleen om ikke, ikke, ikke. Ze lopen over anderen heen om hogerop te komen. Dit album gaat over hoe de wereld eruit zou zien of wat er zou gebeuren als men God niet meer nodig had. In de bijbel staat dat je beantwoord wordt, als je ergens om vraagt. Als je nu naar huis rijdt en tegen een boom aanknalt en je bloedt, dan kun je nog zeggen ‘God, help me alsjeblieft’. Een bijnadoodervaring verandert zelfs de mensen die niet geloven. Maar stel dat we geen god meer hadden.”
De conclusie wordt gevormd door de bombastische, maar bijzonder sferische afsluiter op het album, getiteld ‘Psalm of the City of the Dead’. “Het eindigt met het einde,” vertelt Dan, terwijl een dame van de Goudvishal – die overigens kleiner is dan de naam doet vermoeden, maar juist daarom niet minder gezellig oogt - hem een bord eten onder de neus schuift. “Er is geen hemel of hel meer. Mensen drijven maar rond op aarde. Een soort ‘city of the dead’. Nergens meer om naartoe te gaan. Overigens kan dit gegeven natuurlijk uit vele vormen van religie overgenomen worden, niet alleen uit het christendom.”
Christenband
Dan wenst Zao dan ook geen christenband meer te noemen; liever noemt hij het een spirituele band. “Het woord christen heeft tegenwoordig een heel rare betekenis,” verklaart hij. “George Bush bewees ook een christen te zijn, maar we zijn het over heel veel dingen met hem niet eens. Vanuit de kerk gezien niet, maar ook niet op politiek vlak. Met een gemiddelde christen zouden we het nu over tachtig procent van de dingen oneens zijn. Vroeger betekende het woord christen veel meer voor me dan nu. Mensen hebben meteen een mening klaar als je zegt dat je het bent. Het is geen schaamte, maar het woord heeft gewoon een negatieve associatie gekregen. En als band zijnde willen we mensen niet bekeren; het is gewoon een uiting van ons. Er wordt niets opgelegd, er wordt niet gezegd wat goed of fout is.”
Woedetherapie
Opmerkelijk aan Zao is onder andere de brute stem van Dan. Sommigen konden misschien niet wennen aan de diepe grunts, maar voor anderen was het een ultiem stemgeluid. Voor Dan zelf is het een uitlaatklep. Woedetherapie. “Ik ben een relaxte kerel, maar ik laat alles opstapelen en dan ontploft het soms opeens. Ik ben heel blij met hoe mijn stem op The Funeral of God klinkt. Mijn vocalen hebben zich vanzelf zo ontwikkeld. Ik heb er niets voor hoeven doen, het is gewoon een gave. Deze keer hadden we meer tijd voor schrijven en opnemen. Het was minder gehaast.”
En dat is in het verleden wel eens anders geweest. Zo werd het vorige schijfje drie dagen voordat de band de studio in moest geschreven. “Ik hoorde de nummers voor het eerst op de dag dat we op gingen nemen,” aldus de sympathieke, doch ietwat schuwe vocalist. “De zang heb ik toen in een week gedaan. Ook de remake van ons album All Else Fails heb ik in een week gedaan. Ik werk het beste in de studio onder druk, maar het is ook wel fijn als je extra tijd krijgt om ergens aan te werken.”
Vrienden
Door de talrijke bezettingswisselingen in het verleden, twijfelen vele fans aan de hechtheid van de groep. Toch blijft de geest van Zao rondzwerven, zelfs nu niemand van de originele line-up meer in de band aanwezig is. Het lijkt een beetje het verhaal van ‘what doesn’t kill you, makes you stronger’. Dan: “Elke keer zijn er wel weer problemen in de band, maar beetje bij beetje gaat het beter. Deuren worden geopend en deuren sluiten weer. Veel mensen hebben inmiddels in Zao gezeten. Het idee van in een band zitten spreekt mensen meer aan dan het écht in een band zitten. Sommigen vonden het bijvoorbeeld niet leuk om te toeren. De personen waaruit de band nu bestaat, zijn wat dat betreft een stuk stabieler. De drummer die we nu hebben ken ik van een bandje waar wij ooit samen in begonnen zijn. Dat heeft wel geholpen. Wij halen altijd mensen binnen die we al kennen. De enige reden dat de band nog bestaat, is dat we vrienden zijn.”
Toekomst
Hoewel het verhaal van Zao misschien anders doet vermoeden, leeft de band niet bij de dag, maar wordt er wel degelijk naar de toekomst gekeken. Dan: “De afgelopen zes maanden zijn er weer veel deuren opengegaan voor ons. De plaat is al een tijdje uit, dus we willen meer. We gaan er de komende jaren weer volledig voor en houden ons bezig met het schrijven van een nieuwe plaat voor Ferret Records.”
Het moment is in ieder geval goed, want nooit eerder floreerde metalcore zo als heden ten dage. En dan is het goed om te zien dat ook een van de grondleggers verder boven het maaiveld uit gaat stijgen. “Ik ben blij dat mensen die ik al zo’n acht tot tien jaar ken nu eindelijk erkenning krijgen als goede muzikanten,” vertelt Dan. “Ik hoop alleen dat het allemaal niet te groot wordt. Dat je er straks niet meer naar mag luisteren, omdat het dan ‘in’ is of zo. Metal was echt groot in de jaren tachtig. Dat komt weer terug, maar dan met een vleugje van andere stijlen. Het wordt daardoor nu weer meer geaccepteerd. Het lijkt wel alsof de geschiedenis zich herhaalt, twintig jaar later.”
Zao heeft op veel van zijn collega’s echter wel een kleine voorsprong; er is al een flink aantal cd’s verschenen en de band heeft er aardig wat tours op zitten. Sommigen kennen de band inmiddels zelfs een cultstatus toe. Dan vindt dat natuurlijk helemaal geweldig. “Maar het pad dat wij de laatste acht maanden bewandeld hebben heeft meer gedaan dan dat van de afgelopen acht jaar. Iedereen in de band staat nu op het punt om alles te doen wat nodig is. Als er een deur geopend wordt, gaan we erdoor.”
Begrafenismuziek
Of The Funeral of God het beste werk van de band tot dusverre is, daar is niet iedereen het met elkaar over eens. Vooral de echte fanatici, die er al vanaf het begin bij waren, twijfelen daar sterk aan. Dan vindt van wel. Maar feit is dat met The Funeral of God de band in de Benelux bekender is dan ooit tevoren.
Tot slot zijn we natuurlijk benieuwd naar welke muziek Dan zou draaien als hij dj was op de begrafenis van God. “Ik heb een paar cd’s waar echte begrafenismuziek op staat,” aldus Dan. “Nick Cave heeft daarnaast muziek geschreven voor een heel orkest; je hoort duidelijk zijn invloeden, maar het wordt gebracht door een compleet orkest. Dat is een van mijn favorieten. Maar één ding is zeker: ik zou het absoluut in de ‘begrafenis-mood’ houden.”
http://www.kindamuzik.net/interview/zao/zao-christenen-over-de-begrafenis-van-god/8455/
Meer Zao op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zao
Deel dit artikel: