Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wanneer je als band op de proppen komt met een titel als Amen & Goodbye dan geeft dat uiteraard voeding aan enige speculatie. Maar Yeasayer zou Yeasayer niet zijn als het niet de nodige rookgordijnen zou optrekken. Er valt een boel te interpreteren, maar als altijd kan je er van maken wat je wilt. Want ultravindingrijk en hyperexperimenteel zijn ze, al tien jaar lang inmiddels.
En dus dient deze plaat vooral muzikaal beoordeeld te worden. Dat is geen kinnesinne. Eén ding moge duidelijk zijn: ook dit keer heeft het niet ontbroken aan ideeën. Dat doet het bij de hipsterband uit Brooklyn immers nooit. Diverse geinige geluidsdekens en puike paletten duiken weer op. Het is net zo goed een constant intrigerende speurtocht als een uitdaging om uit het spinnenweb aan klanken en smaken te geraken. Creativiteit kent geen tijd. De aan Jeroen Bosch refererende hoesthema's maken het geheel nog eens extra kunstig. En ja, ook de clips zijn bepaald niet vergeten.
Bloemrijk, kleurrijk, geurrijk, het is er allemaal weer. Eén grote dwarse potpourri. Meer dan op vorige plaat Fragrant World. Gevarieerder en frisser ook, maar tegelijkertijd ook minder eenduidig. Met de diverse wereldse geluidjes als vaste prik. Tussen alle experimenteerdrift en stoerdoenerij staan ook weer een paar potentiële krakertjes. Neem het fijne 'Silly Me', het frisse, bijna Beatleske 'Gerson's Whistle' of het heerlijk ontregelde 'Dead Sea Scrolls'. Ja, Yeasayer goochelt er weer vakkundig op los. Niet elk geluidsbreisel dat uit de hoge hoed komt is echter direct even fascinerend. Maar, lieve luisteraars, dit doldwaze album vraagt persistentie om tot volle bloei te komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yeasayer/amen-goodbye/26639/
Meer Yeasayer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yeasayer
Deel dit artikel: