• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wovenhand | Ten Stones

Donkerder en geslotener dan ooit, zowel een hoogtepunt als een eindpunt.
CD, Sounds Familyre/Konkurrent

Tekst: Benjamin van Vliet

Publicatiedatum: 02 september 2008

David Eugene Edwards, spil van Woven Hand, is zo'n muzikant die waarschijnlijk nooit eens een plaatje van andere muzikanten opzet. Zo sterk en uniek is zijn eigen muzikale identiteit, maar ook zo lang al ongewijzigd en stabiel.

Zijn concerten wekken steevast kippenvel op en zijn platen zijn groots. Alleen verschillen ze onderling niet zo veel van elkaar. Er zullen niet veel fans zijn die kunnen zeggen wat precies hun favoriete liedje van zijn vorige plaat is. Edwards is een geluid en een fenomeen, meer dan een liedjesschrijver.

Wat wel verandert, is dat zijn platen steeds donkerder worden. Ten stones zet die lijn voort. Harde drums spelen een hoofdrol, de gitaren klinken bijna metal, banjo's en mandolines blijven deze keer weg. Edwards' jeugdhelden Joy Division lijken de voornaamste inspiratiebron geweest te zijn.

De sfeer is dreigend. Ieder nummer klinkt alsof het elk moment kan exploderen, maar gek genoeg gebeurt dat zelden. Veel nummers zetten in de eerste seconden een spanning neer, die niet leidt tot een climax, maar gewoon drie minuten aanhoudt en dan verdwijnt in een onverwacht einde. Het resultaat wekt de kippenvel op die we van Edwards gewend zijn en die hij als een vakman virtuoos en indrukwekkend weet op te roepen, maar gaat vervolgens nergens heen.

Dit maakt dat de plaat iets geslotens heeft. Je krijgt het idee dat Edwards niet meer zo nodig hoeft te communiceren, zelfs niet meer zoekt. Hij zit in zijn eigen muzikale universum, zijn eigen obsessieve leefwereld. Wij mogen veertig minuten lang meeluisteren, maar dat maakt verder weinig verschil voor hem. Deze muziek, deze man en deze wereld waren er al voordat wij onze blik erop richtten en als we weer weg lopen gaat het gewoon door. De ongelofelijke, onontkoombare aanwezigheid ervan nagelt je vast aan de vloer, maar écht erbij betrokken word je niet.

Ten stones is prachtig als vanouds en misschien wel het hoogtepunt van Woven Hands carrière; hierna wordt het echter wel eens tijd dat hij weer eens wat lucht, wat ruimte of wat dan ook toelaat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/woven-hand/ten-stones/17397/
Meer Wovenhand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woven-hand