Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat overtuigd christen David Eugene Edwards ervoor kiest om zijn muziek uit te brengen op metal-/hardcorelabel Deathwish is minder vreemd dat het lijkt. Waar hij ooit met 16 Horsepower de spookachtige marges van de traditionele folk in kaart bracht, is zijn blik met Wovenhand al een aantal jaar op de postpunk van de vroege jaren tachtig gericht. Op Refractory Obdurate, het zevende album, spelen Edwards en zijn band harder dan ooit. De gitzwarte doemrock doet weinig onder voor de herrie van zijn in wifebeaters rondwandelende labelgenoten.
Niet alle referenties naar americana zijn uit de muziek verdwenen. Nu en dan duikt er een akoestische gitaar of mandoline op en een liedje als 'The Refractory' ademt de sfeer van 16 Horsepowers The Secret South. De hoofdmoot van Refractory Obdurate bestaat echter uit loodzwaar gitaarwerk. De snijdende postpunk van 'Good Sheperd' knipoogt naar Joy Division en nummers als 'Masonic Youth' en 'Hiss' worden voortuitgejaagd met donderende drumpartijen en metalachtige gitaarriffs.
Tussen het kneiterharde gitaarwerk bevindt zich de gedreven zingende Edwards, die je als vanouds om de oren slaat met bijbelcitaten en apocalyptische visioenen. De intensiteit die hij in zangpartijen legt sleurt je onherroepelijk mee in zijn belevingswereld, ook al heb je niets met het geloof dat hij bezingt. Misschien is het als atheïst zelfs wel makkelijker om de onheilspreken van Edwards aan te horen.
De intensiteit van muziek en zang verklaren waarom Edwards al zolang een breed publiek van muziekliefhebbers aanspreekt en waarom hij op een metalfestival als Roadburn net zo goed op zijn plek is als op een rootsfestival. Met het spijkerharde Refractory Obdurate maakt de band meer indruk dan ooit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/woven-hand/refractory-obdurate/24949/
Meer Wovenhand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woven-hand
Deel dit artikel: