http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Wire | On The Box 1979

Essentieel stukje postpunkhistorie.
CD + DVD, Pink Flag/Konkurrent

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 26 november 2004

Ik zal alvast verklappen dat het publiek aan het eind van deze brok live energie nog steeds bewegingsloos op zijn kont zit. Niet dat Wire ooit te boek heeft gestaan als dé anarchistische superparty-punkband, maar toch. Het lijkt me niet eenvoudig om stil te blijven zitten als ik Wire live voor mijn neus zie spelen.

Maar goed, we spreken 1979. Twee jaar na Pink Flag, één jaar na Chairs Missing en één jaar vóór 154. Een gouden tijdperk voor de experimentele punkband. Rockpalast nodigde de band uit voor een optreden en onbewust werd geschiedenis geschreven want het is de enige liveregistratie van Wire uit die cruciale (post)punkperiode.

Een band in vorm dus en dat is te zien. De strakke nummers blinken uit in urgentie en dwarsheid. Een ultieme samensmelting van punk, experiment en kunst. Blikvangers op het podium zijn zanger/gitarist Colin Newman (in overhemd met stropdas) met zijn licht psychotische trekjes en coole poser/bassist Graham Lewis (geheel in zwart). Drummer Robert Grey, geconcentreerd, perfectionistisch drummend en gitarist Bruce Gilbert, kunstzinnig naar zijn snaren starend, zijn de robotradertjes in de Wire-machine. De constante waarden, de stille krachten.

Vooral Chairs Missing, waarop de furieuze punk van Pink Flag werd uitgebreid door meer aandacht te besteden aan details als sfeer en melodie, is goed vertegenwoordigd. Onder anderen ‘Another the Letter’, ‘Being Sucked In Again’, ‘I Feel Mysterious Today’, ‘Practice Makes Perfect’ en het broeierige ‘Heartbeat’, waarmee het optreden wordt afgesloten, worden het apatische publiek in de schoot geworpen. Van 154 komen ondermeer ‘Two People in a Room’, ‘Single KO’, ‘A Touching Display’ en het magistrale ‘Map Ref. 41°N 93°W.’ voorbij. De band komt nog terug voor een toegift - Lewis, stoïcijns: “We don’t take requests”- en ‘Pink Flag’ dreunt nog lang in de studio door.

On the Box 1979 is essentieel beeldmateriaal van een band op haar hoogtepunt met daarnaast nog een twintig minuten durend interview en een cd waarop de audioversie van het optreden te beluisteren is. Fuck Kerstmis, zorg dat je dit morgen in huis hebt.