Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn maar weinig bands die met zoveel overtuiging en al meer dan twintig jaar aan één stijl vasthouden. Een rigoreuze stijl die veel mensen een stukje te ver te zal gaan. Je kunt het bekijken als zo’n filmscène waarin een kolonel een jonge soldaat uitfoetert tot ver over het algemene tolerantiepunt.
“COULD THIS BE YOU? / A SEXUAL CONSERVATIVE WHO LOST THEIR INSTINCT / FOR SELF-CENSORSHIP / A MORBID TRICKSTER WITH BAD TIMING AND NO REFUSAL SKILLS / PARADING THE ELEGANT SYMPTOMS OF PAST MOLESTATION”. Altijd amusant om te zien, toch?
Schud daar een non-confirmistische bak elektronisch nihilisme overheen en je krijgt een idee van het Whitehouse-geluid. Confronterend, uitdagend en voor een leger Japanse geluidsterroristen dé ultieme inspiratiebron (ik knipoog naar Merzbow).
Asceticists vervolgt de lijn ingezet op Bird Seed, waarop in vergelijking met Whitehouses eerste mijlpalen Erector en Dedicated to Peter Kurten veel meer aandacht besteed werd aan de brute soundscapes om de teksten heen. “BUT FIRST TELL ME AGAIN IN BAD FUCKING ENGLISH / ABOUT YOUR THREE MONTHS AS A PROSTITUTE / THE ART PROJECT GONE BAD / THE TRIP HOME AT CHRISTMAS / TO GET THE MONEY FOR AN ABORTION”.
Er is meer structuur en er zijn buitengewoon wrede (in beide betekenissen van het woord) beats. De fascinatie van William Bennett - oprichter van Whitehouse - voor Afrikaanse muziek drukt een duidelijke stempel op het album. Dat zit niet alleen in de rood-geel-groene letters die de hoes sieren, vooral de beats klinken alsof Bennett persoonlijk een Afrikaanse stam electrocuteert terwijl ze hun djembés bespelen.
“I’M GETTING FUCKING SICK OF THIS / I CAN SEE WHY HE CAN’T TAKE IT IN HAND / CHAIN IT TO A RADIATOR AND BEAT IT TO A BLOODY PULP / CHRIST KNOWS HE WANTS TO”. De vurige ritmes die continu verstoord worden door suizende ruisgolven creëren een angstaanjagend klankpatroon. De maniakaal gescandeerde teksten doen daar nog een schepje bovenop en hebben zoals je merkt een vrij grote invloed op je gemoedstoestand. Gelukkig zit er een tekstboekje bij het album en went het stelpen van bloedende oren vrij snel.
Als Asceticists ons één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat Whitehouse nog lang niet met ons klaar is. De laatste woorden op het album zijn dan ook de beste introductie: “YOU’RE ABOUT TO / EXPERIENCE GETTING SERIOUSLY FUCKED UP / AND ONCE YOU’RE WILLING TO / FEEL THAT OUT OF CONTROL / DUMP THE FUCKING RUBBISH / RISE UP / RISE UP / KILL THIS FUCKING NIGHTMARE / THAT IS INSIDE YOU”.
http://www.kindamuzik.net/recensie/whitehouse/asceticists/12366/
Meer Whitehouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/whitehouse
Deel dit artikel: