Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Tot de nacht van ’t Hogeland een donker kleed over ons legt,” zong Ede Staal ooit. En die zinssnede is heel goed toepasbaar op Whipster. De Stad-Groningers maken muziek die aanvoelt als een dikke, wollige deken. Zo’n deken waar je heel lang onder zou willen liggen, omdat je er zo heerlijk warm van wordt. Al moet je naar verloop van tijd je best doen om nog lucht te krijgen...
En, om de metafoor maar eens door te zetten, onder Road Apple lig je ietsje comfortabeler dan onder voorganger Strange. Niet omdat Road Apple nu zoveel mooier is, maar de plaat ‘ademt’ ietsje beter. De slepende en uitermate beklemmende gitaarrock van hun debuut krijgt op deze tweede plaat een iets luchtiger invulling. Al is dat een rekbaar begrip, want vrolijk valt de muziek zeker niet te noemen. De gitzwarte en hypnotiserende gitaarpartijen hebben echter een wat minder prominente plek gekregen. De nummers zijn over het algemeen wat korter en er wordt met liefde uit de americana geput.
Een Road Apple is een appel die op de weg valt en daardoor bruised and beautiful is. Dit citaat van Shane McGowan leverde niet alleen de titel van de plaat op, maar is ook een vrij accurate omschrijving van de muziek zelf. Slepende, met reverb en zachte feedback doordrenkte gitaarmuziek. Trage americana-rock, die droevig, inderdaad misschien ‘beschadigd’ klinkt maar ook een ontegenzeggelijk troostende uitwerking heeft op je gemoed. Ook voor Peter van der Heides zangpartijen gaat dit verhaal op: bruised and beautiful. Van der Heide is geen begenadigd zanger, maar zijn 'praatzang' past wel precies binnen de sfeer die de Groningers neerzetten.
Daarmee is Road Apple één van de allerbeste Nederlandse gitaarplaten dit jaar. Is er nu nog iemand die durft te beweren dat er in Nederland geen mooie muziek wordt gemaakt?
http://www.kindamuzik.net/recensie/whipster/road-apple/11400/
Meer Whipster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/whipster
Deel dit artikel: