• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Whipster / Aereogramme

Dronken Schotten werden volkomen weggespeeld door een paar nuchtere Groningers.
16 mei 2003, Waterfont, Rotterdam (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 17 mei 2003

Zoals iedereen thuis ergens wel een kopietje heeft van Dark Side of the Moon of – godbetert – Money for Nothing van Dire Straits vind ik dat iedereen eigenlijk ook het cd-tje Strange van de Groningse undergroundrockers Whipster in de collectie zou moeten hebben. Zeker voor diegenen die verzot zijn op de doodgewaande Paisley-sound van de jaren ’80 (Green on Red, Dream Syndicate) kan Strange een bijzonder helende werking hebben. Die deprimerende en deels psychedelische gitaarlandschappen van Whipster weten, zoals rookbommen tijdens een progressief rockconcert, een verheerlijkende waas van verstandverbijstering op te roepen.
Whipster leek daarom één van de grote beloften uit de polders. Maar helaas en tot ons grote verdriet deed de cd, behalve voor een paar sentimentele popjournalisten als ik, bitterweinig tot niets.
In het Rotterdamse punkhol Waterfront en als voorprogramma van het Schotse rockteam Aereogramme zag ik mijn kans op de podiumprestaties van Whipster te aanschouwen.
Hoewel Whipster oogt als één van de saaiste bands van het universum en een stelletje versleten OOR-journalisten wordt de houterige podiumperformance ruimschoots goedgemaakt door de weelderige gitaardramatiek, waardoor je vanzelf wordt meegesleurd in een donkere wereld. De spanning in de muziek is ook vanavond te snijden met ronduit fenomenale gitaarescapades. Voor producer Jan Heddema werd het allemaal teveel tijdens de opnames van Strange. Hij maakte vorig jaar een eind aan zijn leven.

Na Whipster had menigeen tevreden huiswaarts kunnen keren en misschien was dat beter geweest, zij het niet dat het nagerecht helemaal uit Schotland is komen overvliegen.
Aereogramme bestaat uit allemaal piepkleine Schotten met baarden, die maar al te graag Mogwai-tje willen spelen. In het midden van het podium lijkt de dikste en grootste Schot als een bulderende agressor op zoek te zijn naar een volgend slachtoffer. De iele zanger staat daarentegen verscholen aan de linkerkant van het podium.
Hij is nauwelijks te verstaan door de onverwachte, loeiharde rockbombardementen en een enkele stomdronken toeschouwer, die duidelijk liet weten dat hij het helemaal niks vond.
Het geluid was miserabel, de zanger had geen stem en de baardige bandleden lijken eerder tegen elkaar te spelen dan met elkaar.
Kortom: de dronken Schotten werden volkomen weggespeeld door een paar nuchtere Groningers. Alleen wel verdomd jammer dat het merendeel van het publiek pas bij aanvang van naprogramma Aereogramme binnen kwam wandelen.

http://www.kindamuzik.net/live/whipster/whipster-aereogramme/3136/
Meer Whipster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/whipster