• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Voxtrot | Voxtrot

Texaanse indiepopband heeft teveel slappe liedjes.
CD, Beggars Banquet/V2

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Publicatiedatum: 24 mei 2007

Met een aantal goede ep’s in 2006 en een sterk optreden op het South By Southwest-festival heeft de Texaanse indiepopband Voxtrot een kleine internetbuzz weten te creëren.

De ideale ingrediënten voor een doorbraak naar een groter indiepubliek, zou je zeggen. Er is alleen een probleempje: er staan te weinig goede liedjes op hun debuutplaat.

Een fikse tegenvaller want je hoort wel dat Voxtrot tot grote dingen in staat is. Ramesh Srivastava heeft een niet onprettige stem die een beetje doet denken aan Ben Gibbard. Een stem die goed past bij de donker romantische, met strijkers en piano gelardeerde gitaarpopliedjes die het midden houden tussen The Shins en Death Cab for Cutie. Er is mooie melancholische pop te horen in nummers als ‘Introduction’, ‘Ghost’, ‘Firecracker’ en ‘Future Pt. 1’.

Maar het is niet genoeg. Er staan nogal wat slappe niemendalletjes op de plaat en dan begint de iele, jongensachtige stem van Srivastava juist te irriteren. Er staat net genoeg kwaliteit op deze plaat om een leuke ep mee te vullen. Zet de goede nummers dus op je iPod en prijs jezelf gelukkig met de nieuwe ep van Voxtrot. Bespaar jezelf het hele album.

http://www.kindamuzik.net/recensie/voxtrot/voxtrot/15495/
Meer Voxtrot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/voxtrot