Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sasu Ripatti, die onder vele aliassen evenzoveel verschillende vormen van onderkoelde elektronica fabriceert, ademt afstandelijke, abstracte sjablonen als Vladislav Delay. Tummaa vormt hierop geen uitzondering, door de kenmerkende afstandelijkheid, geïnduceerd door een diepgewortelde, ondergedompelde machinale kracht. Delay geeft het immateriële een nieuw geluid, als kwam het voort uit een automatisch mechaniek.
Spaarzaam sijpelen ditmaal echter dunne flarden funk de machinerie uit, als het proces van apparatuur die leert een gevoel te ontwikkelen. Zoals een kind zijn eerste woordjes leert, pruttelt Vladislavs gereedschap zijn eerste gemoedsaandoeningen uit, onder zorgvuldige assistentie van Craig Armstongs piano. Een piano die zonder zich bovenmatig te profileren van voor naar achter door de stukken heen schuift.
Automatismen worden binnen de nummers beetje bij beetje afgeschud en gevoeligheid sluipt binnen, als krijgt het mechaniek korte impressies van de buitenwereld. Indrukken, die een lichte opwinding met zich meebrengen en de plaat interessant houden. Stoïcijns blijft het, zoals de seconden op de teller voorttikken langs de verwerkte ritmes en microsculpturen, maar de anticultuur van deze afstandelijke elektronica, krijgt een menselijke tint.
Terwijl in de werkelijkheid de menselijke compositie door de mangel gehaald is, doet Delay het voorkomen alsof het inverse proces plaatsgevonden heeft. Alsof automatisch gegenereerde, logisch geordende patronen een ziel gekregen hebben en hun eigen wil langzaam laten doorklinken binnen de ontwikkeling van ieder nummer. Dit maakt Tummaa tot een meer dan interessant werk, dat bij momenten zelfs behaaglijk aanvoelt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/vladislav-delay/tummaa/19206/
Meer Vladislav Delay op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vladislav-delay
Deel dit artikel: