Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het bejubelde album Rossz Csillag Alatt Született keert de Canadese beatbijter Aaron Funk op zijn nieuwe langspeler terug naar de basis: niervergruizende breakbeats in de overdrive.
Beetje jammer, zullen sommige mensen zeggen. Op het vorige album was Venetian Snares immers juist een hele interessante weg ingeslagen. Klassieke muziek versus futuristische breakcore met een fikse klodder Hongaarse saus. Niet voor niets werden er van het bewuste album meer dan 15.000 exemplaren verkocht, wat indrukwekkend is voor zulke experimentele muziek.
Ook Cavalcade of Glee and Dadaist Happy Hardcore Pom Poms valt in de categorie ‘beetje heavy voor de visite’. Naar Venetian Snares-maatstaven is het echter een vrij conventioneel album. Dat neemt niet weg dat je absoluut bewondering moet hebben voor de technische perfectie die Funk heeft bereikt. Hij laat Aphex Twin en Squarepusher inmiddels ver achter zich. Binnen vier maten gebeurt zo ontzettend veel dat je van goeden huize moet komen om de hele flikkerse boel in één keer in je op te kunnen nemen.
Eén enkele breakbeat bestaat op dit album vaak al uit tientallen verschillende samples ('Swindon', 'Plunging Hornets'); flarden van Engels voor beginners en films komen voorbij en dat allemaal in een moordend tempo van 200+ bpm. Net zo onnavolgbaar als de titel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/venetian-snares/cavalcade-of-glee-and-dadaist-happy-hardcore-pom-poms/13574/
Meer Venetian Snares op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/venetian-snares
Deel dit artikel: