http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Tinariwen | Aman Iman

Tinariwen gaat voorbij de ‘gewone’ rockmuziek
CD, Skycap/Independiente/Lowlands

Tekst: Jelle Schuilenburg

Publicatiedatum: 13 maart 2007

Toen de Malinese zanger en gitarist Ali Farka Touré de muziek van de Afro-Amerikaanse bluesgigant John Lee Hooker op de radio hoorde, dacht hij met een landgenoot te maken te hebben. Zoveel deed Hookers rauwe boogie-blues denken aan de eeuwenoude muziekstijlen van West-Afrika. Een mooie illustratie van de reis die de muziek een paar honderd jaar eerder, met hun scheppers naar de Nieuwe Wereld, maakte.

Inmiddels zijn Hooker en Touré ter zielen en boogiën zij bij de hemelpoort. En al zal de weinig verfijnde blues de vrome Petrus waarschijnlijk niet bekoren, op aarde is hun muziek springlevend. Zo is bijvoorbeeld te horen op de onlangs verschenen cd ‘Aman Iman’ van Tinariwen.

Deze groep, afkomstig uit de zuidelijke regionen van de Sahara woestijn, maakt muziek in de West-Afrikaanse traditie. Oftewel een mix van elementair gitaarspel, polyritmes (bij voorkeur in middellangzaam tempo) en donkere, ietwat monotone zang.

Anders dan Hooker en Touré combineert Tinariwen deze elementen met Arabische cultuurinvloeden. Dit komt doordat de bandleden behoren tot de Tuareq-groep, die afstamt van de uit het Midden-Oosten afkomstige Berbers. Naast de exotisch klinkende toonzettingen en de nasale mannen- en hoge vrouwenstemmen, komt deze achtergrond ook in de teksten naar voren.

Tinariwen, waarvan de vertaling ‘desolate plaatsen’ naar hun geboortegrond verwijst, musiceert over de problemen van hun volk. Over de onderdrukking door natiestaten, het gebrek aan politiek bewustzijn in eigen kring en de behoefte aan erkenning en soevereiniteit.

Doordat Tinariwen haar teksten in onbegrijpelijke tongen zingt, gaan de sociale betekenissen volledig voorbij aan het oor van de Westerse luisteraar. De muzikale lagen van ‘Aman Iman’, dat zoveel als ‘water is het leven’ betekent, overstijgen daarentegen iedere taalbarrière.

Elk van de twaalf liedjes is sfeervol, mystiek en energiek. De combinatie van Afrikaanse invloeden en Arabische muziek met Westerse elektrische gitaren, maakt Tinariwen daarbij zowel toegankelijk als exotisch. Een ideale plaat voor iedereen die verder wil luisteren dan de ‘gewone’ rockmuziek.