• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Timesbold | Eye Eye

We blijven een beetje op onze honger met deze nieuwe Timesbold.
CD, Zeal/Konkurrent

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 27 april 2004

Het meest charmante optreden op de voorbije editie van De Nachten kregen we niet in onze maag gesplitst ter hoogte van de Rode of Blauwe zaal (waar de bekendere namen speelden), maar merkwaardig genoeg wel in een verdoken uithoek van deSingel, nauwelijks een zakdoek groot. Een klein, schriel mannetje toverde er de ene meesterlijke melodie na de andere uit zijn onafscheidelijke hoed en sneed hiermee op beklemmende wijze de adem af van enkele tientallen nachtuilen. Zijn naam was Jason Merritt aka Whip en u kunt hem kennen van zijn solodebuut Atheist Lovesongs to God. De kans is echter iets reëler dat u deze plaat over het hoofd hebt gezien, maar dan hebt u waarschijnlijk ook nog nooit van Timesbold gehoord. Doodzonde, want met hun in 2002 verschenen debuut nestelde de band uit Brooklyn, New York, zich haast geruisloos in het kielzog van notoire melancholici als Smog, Songs: Ohia, ja, zelfs Will Oldham.

Eye Eye is het tweede wapenfeit van Timesbold en vanaf de eerste noten kun je er moeilijk naast dat het geluid van de band (want zo klinken ze nu ook) 'rijker' geworden is. Beter? Wait and see! Een hele rits instrumenten werden bedankt voor bewezen diensten, want in tegenstelling tot de eersteling klinkt Eye Eye veeleer als een groepsproject en minder als het levenswerk van een geluidsarchitect die pas na afronding van z'n briljante schetsen om advies holt bij z'n co-operatoren (die zich bedienen van een indrukwekkend contingent strijkers en blazers). Ronduit briljant is ook 'Bone Song', dat zonder schaamte naast het beste van Timesbold ('Gin I Win' en 'Van Gogh') mag postvatten. Na een handvol seconden zou het logisch zijn om te denken dat Whip & co. weinig nieuws onder de zon brengen, maar ze hebben de luisteraar goed liggen! En of! Eenmaal de violen crescendo gaan en de van David Eugene Edwards geleende banjo op kruissnelheid komt, ontvouwt zich een kathedraal van een song die zelfs met de hulp van enkele robuuste bulldozers pertinent weigert om tegen de vlakte te gaan. Ook Whip krijgt er maar niet genoeg van ('Again and Again'), maar dat mooie liedjes geen lang leven beschoren zijn, weten zelfs de vurigste K3-fans. Met een welgemeend 'Hurrah Hurrah' in het al even superieure 'Wings on a Girl' lijkt de zanger/songschrijver z'n hardnekkigste demonen van zich af gegooid te hebben. Maar dat is slechts schijn, want de Amerikaanse bard heeft z'n dagelijkse portie joie de vivre nog steeds veilig opgeborgen in een gitzwart vriesvakje van z'n getormenteerde ziel. 'All Blues' bijvoorbeeld, dat dicht aanleunt bij de gemiddelde Palace-song en baadt in een modderbrij van melancholie en wanhoop. De onvermijdelijke zingende zaag zorgt voor wat extra piment, evenals in het knappe 'Go Down'. Timesbold bouwt op Eye Eye ook guitig verder op de fundamenten van de alt.country ('Vengeance Day'), terwijl de uiterst breekbare vocalen van Whip ("I haven't the wind to rise today") zich moedeloos een weg banen naar de nooduitgang van een weinig hoopvol bestaan ('Wind to Rise').

Naar het einde toe blijkt het kwintet (aangevuld met een waslijst gastmuzikanten) echter jammer genoeg haar beste pijlen verschoten te hebben, met als dieptepunt 'Sometimes the Water'. Zou er trouwens iemand zo vriendelijk willen zijn om Whip (tijdens zijn aankomende tournee door de Benelux) aan het verstand te brengen dat Tirol bij nader inzien nog steeds in het centrum van Europa ligt en ze het jodelen dan ook beter aan de plaatselijke lokale talenten overlaten? Ook 'Black Eyed Suzy' en 'Riches and Grief' blijven onder de verwachtingen en weerhouden ons ervan om het predikaat 'klein meesterwerk' in de mond te nemen. Het mag al een succes heten dat Eye Eye zich nagenoeg op gelijke hoogte hijst van het intrigerende debuutalbum, maar of we binnen twee jaar nog even enthousiast zullen zijn, valt af te wachten. Ondanks enkele uitschieters van wereldformaat, blijven we een beetje op onze honger met deze nieuwe Timesbold.

Timesbold speelt op donderdag 13 mei in Paradiso (Amsterdam), vrijdag 14 mei op 'Les Nuits Botanique' (Brussel, met Explosions In The Sky en Starfield Season), zaterdag 15 mei in Cactus Club@Ma/Z (Brugge) en maandag 17 mei in 't Stuk (Leuven).

http://www.kindamuzik.net/recensie/timesbold/eye-eye/5819/
Meer Timesbold op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/timesbold