• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thou | I Like Girls in Russia

Het meesterwerk dat de band al jaren toegedicht werd.
CD,

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 24 april 2004

Nu de internationale pers zich voor enkele maanden in het meest zuidelijke punt van België (Aarlen) heeft geposteerd, lijkt het ons geen slecht idee mochten de journo's hun vrije tijd besteden met het uitpluizen van onze florissante muziekscene.

Waar deze ons in 2003 enigszins in de steek liet, lijkt er in het nieuwe jaar voorlopig maar geen einde te komen aan de toevloed van keigoede tot ronduit schitterende releases. Gabriel Rios, Mauro, Magnus (eind vorig jaar ook Girls in Hawaii en De Portables niet vergeten), you name it, en wij hebben er vervolgens niet de minste moeite mee om te bekennen dat we stilaan chauvinistischer aan het worden zijn dan de gemiddelde Fransman na drie uitverkochte concerten van Johnny Halliday in de Parijse Olympia.

En zeggen dat we dan nog met geen woord over de nieuwe Thou gerept hebben! Het is een schande, want I Like Girls in Russia is het meesterwerk dat hen al jaren toegedicht werd, maar er wegens aanhoudende problemen met platenfirma's nooit leek uit te komen.

Anders gezegd: de Gentse band rond het echtpaar Does De Wolf/Bart Vincent werd bij elke release ondergedompeld in een oogverblindende oceaan vol adelbrieven, maar slaagde er merkwaardig genoeg nooit in om hun product rendabel te maken.

Vorig jaar kreeg de groep eindelijk waar het al zo lang recht op had: een priemende zonnestraal, de onvoorwaardelijke steun van meester/producer John Parish (PJ Harvey, Eels, Giant Sand, 16 Horsepower, etc) én onderdak bij het piepjonge label van de Gentse concertzaal Handelsbeurs.

De inbreng van Parish druipt als mierzoete stroop van de plaat: hij ontdeed elke song van de nodige ballast, legde bijkomende accenten waar nodig en slaagde er glansrijk in om de groep ver boven zichzelf te laten uitstijgen.

Thou balanceert op I Like Girls in Russia - veruit hun meest coherente werk tot op heden - tussen poreuze pop en vlijtige rock en doet nogmaals de vraag rijzen waarom deze band niet de status geniet die het wel degelijk verdient. De Wolf en Vincent schudden immers de ene pakkende melodie na de andere uit hun mouw en zijn er ook vocaal een flink stuk op vooruitgegaan. Vooral de meerstemmige zangpartijen werken heilzaam op ons gemoed, terwijl ook de weerhaken alweer sterk vertegenwoordigd zijn en Thou nog steeds categoriek weigert om zich een bindend etiket te laten opkleven.

In het lieflijke 'Scotty', het tranentrekkende 'Breakin' Up the Girl' of het met verleidelijke strijkers opgesmukte 'No Love' laat het Gentse kwintet (laten we voor de goede orde ook de drie andere en niet minder verdienstelijke groepsleden niet uit het oog verliezen) zich van z'n meest kwetsbare zijde zien, terwijl catchy songs als 'Can't Get' en 'Love Passion' binnen afzienbare tijd ongetwijfeld op de loer zullen liggen als er een opvolger voor de uitstekende single 'I Won't Go to Nashville' moet gekozen worden.

Pop mag dan het modewoord zijn op Thou's vierde (Une Poupée pour M'Amuser niet meegerekend), dat er anno 2004 best nog 'ns mag gerockt worden leiden we af uit 'Kickin'' en het onverwoestbare 'Roam'. In 'Dizzy Daydream' eist ook gitarist Pim De Wolf (inderdaad, broer van) een prominente rol op en voorziet hij de song van vlammende dosis noise en een flinke portie ballen.

Mocht u er nog aan twijfelen wat John Parish in godsnaam in Gent te zoeken heeft, dan raden we u stellig aan om vandaag nog de afdeling Oorheelkunde van het UZ te consulteren!

http://www.kindamuzik.net/recensie/thou/i-like-girls-in-russia/5303/
Meer Thou op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thou