Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In Noorwegen is singer-songwriter Thomas Dybdahl een grote meneer, vergelijkbaar met Marco Borsato in Nederland. Zijn platen zijn stuk voor stuk succesvol en grote zalen worden met gemak gevuld. Toch is groot succes in eigen land geen garantie voor succes in het buitenland. Hier speelt Dybdahl voornamelijk in clubs en zijn de releases pas een jaar na dato verkrijgbaar. One Day You’ll Dance for Me, New York City vormt hierop geen uitzondering. De opvolger wordt overigens al in september verwacht.
Je zou zeggen dat de talentvolle singer-songwriter achter de feiten aan loopt, zodra hij voet op buitenlandse bodem zet. Toch werkt het niet in zijn nadeel. De nummers op One Day You’ll Dance for Me, New York City kunnen (net als op voorgangers ...That Great October Sound en Stray Dogs) gezien worden als momentopnames en bieden daardoor veel ruimte voor improvisatie. Hoewel het dak er nooit helemaal af zal gaan bij Dybdahl, bezit een live-ervaring van de Noor toch meer zeggingskracht. Hij kiest er echter voor om in de studio een intieme, huiselijke sfeer te creëren. Daar slaagt hij gedeeltelijk in.
Zijn folky/jazzy gitaarspel en soulvolle zanglijnen zijn zo subtiel en ingetogen, dat je een speld kunt horen vallen. Het is alsof hij zijn pas verworven geliefde voor het eerst de liefde verklaart en haar teder streelt. Zijn geweldige begeleidingsband The Great October Sound voelt de melancholie feilloos aan en geeft Dybdahl alle gelegenheid om zijn diepzinnige gedachten en mijmeringen ten toon te spreiden. De spaarzame toevoegingen van strijkers, vibrafoon, pedal steel, saxofoon en een hammondorgel zorgen voor de juiste sfeer. De aanwezigheid van Nick Drake, Tim en Jeff Buckley is sterk voelbaar, alsof ze willen zeggen: “Ga je gang, Thomas. Onze erfenis is in goede handen”.
Het gevaar wat op de loer ligt, is dat je bij het beluisteren vanzelf huiselijke activiteiten gaat ontplooien. Daardoor verschuift de aandacht naar de achtergrond – iets wat Dybdahl vermoedelijk niet had beoogd. Toch blijft er voor de aandachtige luisteraar genoeg te genieten. Het is echter een kwestie van het juiste moment. Wellicht dat de hete zomer in zijn nadeel werkt. De plaat laat zich namelijk beter beluisteren bij het vallen van het blad, als de donkere avonden snel intreden en het haardvuur wordt aangezwengeld. Of nog beter, in aanwezigheid van je pas verworven geliefde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/thomas-dybdahl/one-day-you-ll-dance-for-me-new-york-city/13591/
Meer Thomas Dybdahl op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thomas-dybdahl
Deel dit artikel: