Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net als zijn maatje Ty Segall heeft John Dwyer een duizelingwekkend werktempo. Hoewel de frontman van Thee Oh Sees na Floating Coffin in 2013 zei dat de band een tijdje zou stoppen, verscheen Drop in 2014 en is er nu Mutilator Defeated At Last. Het twaalfde album in nog geen negen jaar. Dat er nog rek zit in de garageband uit San Francisco bewees met name Floating Coffin, met zijn harde gitaren en psychedelische randjes. Maar het nieuwste Thee Oh Sees-album klinkt minstens zo fris.
Hoewel Mutilator Defeated At Last niet drastisch verschilt van de vorige twee platen, klinkt de band geconcentreerder en serieuzer. Misschien hebben de nieuwe bassist en drummer Dwyer een schop onder de kont gegeven. In elk geval staat er op het negen nummers tellende album geen enkele tegenvaller. Hoewel het harde geluid nog steeds aanwezig is, lijkt er iets meer geduld en bezinning te zijn.
De plaat opent met het typische Thee Oh Seesnummer 'Web'. Door de vlotte, pakkende baslijn en de gitaareffecten is er geen twijfel mogelijk over welke band we horen. Ook de gebruikelijke hyperactieve rock is aanwezig met bijvoorbeeld 'Rogue Planet'. De ware charme van het album zit echter in liedjes als 'Withered Hand' en 'Sticky Rules', grootse en meeslepende rocknummers waarop de band volwassener klinkt dan voorheen. Het geheel is compact, afwisselend en onderhoudend. Waarschijnlijk is Mutilator Defeated At Last Thee Oh Sees' beste plaat tot nu toe.
http://www.kindamuzik.net/recensie/thee-oh-sees/mutilator-defeated-at-last/26035/
Meer Thee Oh Sees op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thee-oh-sees
Deel dit artikel: