• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Thee Oh Sees / traumahelikopter

Pompen of verzuipen.
25 augustus 2014, Melkweg, Amsterdam

Tekst: Nienke Franzen

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 26 augustus 2014

Ken je deze kwestie? Van een schip worden door de jaren heen alle onderdelen vervangen. De vraag is of dat schip na alle veranderingen nog hetzelfde schip genoemd kan worden. Dezelfde vraag kan bijna gesteld worden als het om garagerockers Thee Oh Sees gaat. De band kende een rumoerig jaar met een aankondiging van een pauze in december vorig jaar, terwijl er in april toch een nieuw album uitkwam. Drie van de vier bandleden vertrokken en er kwamen twee jonkies voor terug. Mastermind John Dwyer bleef aan als stuurman. Vanavond zal moeten blijken of het schip Thee Oh Sees blijft drijven of dat het zonder de stem en toetsen van Brigid Dawson en de fantastische punkuitstraling van bassist Petey Dammit zal zinken.

Voordat het publiek het schip in stapt, mag het eerst nog een rondje maken in de Groningse traumahelikoper [foto links]. Het drietal zet de vaart er zoals gewoonlijk meteen in en de zaal haakt na enkele nummers (bij 'Infected') ook aan. Een publiek opwarmen kun je aan traumahelikopter wel overlaten. Helaas eindigt het voorprogramma wat abrupt. De band speelt al zes minuten te lang en even is er de twijfel: rebelleren en nog een nummertje doen ('Kids') of toch afdruipen? Traumahelikopter kiest de veilige route en maakt tot spijt van het publiek een noodlanding.

Korte broek, tanktop, armen en benen vol tattoos en de gitaar onder de oksel: daar is hij dan, kapitein Dwyer van Thee Oh Sees [overige foto's]. Vergezeld door twee broekies die er helaas toch wat minder rock-'n'-roll uitzien dan de vertrokken Dammit. Zij die er graag ongeschonden vanaf komen, hebben zich op het balkon verschanst, want zoals voorspeld is de hele vloer één grote pit.

Met de nieuwe bezetting is het geluid van de band wel wat veranderd. Het gemis van toetsenist Dawson, die Thee Oh Sees met haar stem, toetsen en rustige uitstraling een zekere verfijning mee wist te geven, wordt al snel duidelijk in 'Tidal Wave', dat zonder vrouwenstem niet helemaal hetzelfde klinkt.

En wat is dat toch met het afsluiten van concerten vanavond? Nu weten ook Thee Oh Sees niet wat ze willen. Het eerste nummer van de toegift is een lang, rustig nummer, waarbij Dwyer met een minikeyboard probeert te bewijzen dat hij Dawson niet nodig heeft. Daarna lijkt de band te denken: was dit nu wel een waardige afsluiter? Maar ja, de nieuwelingen zijn nog niet helemaal ingewerkt en het voorbereide materiaal is op. Dan nog maar een oud liedje dat ze nog niet gespeeld hebben.

Al met al vertoont de speedboot hier en daar wel wat lekken; het ene liedje klinkt bijna net zo goed als een jaar geleden in Bitterzoet, het andere moet nog bijgeschaafd worden. Dat is ook niet heel verwonderlijk, aangezien de bandleden pas sinds kort met elkaar spelen. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Voor het publiek maakt het weinig uit: voor hen is het vanavond ouderwets pompen of verzuipen.

http://www.kindamuzik.net/live/thee-oh-sees/thee-oh-sees-traumahelikopter/25247/
Meer Thee Oh Sees op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/thee-oh-sees