http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Thee Oh Sees | Drop

Doet het (relatief) rustig aan.
CD, Castle Face/Konkurrent

Tekst: Nienke Franzen

Publicatiedatum: 27 april 2014

Even zat de schrik er goed in toen Thee Oh Sees eind vorig jaar tijdens een concert aankondigde dat het de laatste show voor een lange tijd zou zijn. Het nieuws verspreidde zich al snel over het internet en er werd over de hele wereld gevreesd voor een pauze van onbepaalde tijd. Een internationale ramp lag op de loer. Ophef om niets, zo blijkt nu. In augustus staat de band gewoon in de Melkweg en de nieuwe plaat ligt al in de winkel. Hooguit is de tijd tussen het uitbrengen van deze plaat en het vorige album wat langer dan de gebruikelijke enkele maanden.

Die afstand van voorloper Floating Coffin wordt met Drop niet alleen uitgedrukt in tijd, maar ook in het geluid van het album. Waar de garagerockers op het vorige album in de hoogste versnelling speelden, nemen ze op Drop wat gas terug. Luister bijvoorbeeld eens naar 'Savage Victory'. Heb je Thee Oh Sees ooit eerder zo rustig en beheerst een liedje horen inleiden? De orkestrale klanken in 'The Lens' nog buiten beschouwing gelaten.

Onverwacht blijkt rust echter wel degelijk een harmonieus verband aan te kunnen gaan met de live niet af te remmen band. De liedjes liggen prettig in het gehoor en behouden hun karakteristieke Thee Oh Sees-schwung. De liedjes van Drop zullen misschien minder aanleiding geven tot moshen, er kan toch zeker wat gedanst worden. En nou ja, om misverstanden te voorkomen: dat begrip van rust is hier natuurlijk maar relatief gebruikt. Thee Oh Sees op de rustige toer is uiteraard nog steeds licht ontvlambaar.