• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Tea Party | Seven Circles

De cirkel is rond.
CD, Inside Out/Inside Out

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 04 oktober 2005

The Tea Party is een band voor liefhebbers, net zoals Motorpsycho, Ozric Tentacles of Turbonegro. Een band die doorgaans speelt voor devote fans maar ondanks zijn kwaliteiten nog geen wereldwijde doorbraak heeft weten te forceren. De Canadese band gleed de afgelopen jaren af van major EMI naar het veel kleinere Inside Out. Is niet erg, zolang de muziek maar goed blijft. En jawel meneer, die is uitstekend op zijn zevende album Seven Circles. Alleen al omdat de band wederom flink verrast.

De eerste platen van The Tea Party lieten folk en blues horen in bombastische arrangementen, doorspekt met oosterse invloeden. Vooral op The Edges of Twilight is dat goed te horen. Op Transmission (1997) voegde de band samples en drumloops toe aan zijn organische sound en klonk hij toch nog steeds onmiskenbaar als The Tea Party. Meer recente platen waren iets minder, maar Seven Circles is wederom erg goed.

Opener ‘Writings on the Wall’ doet vermoeden dat we de nieuwe Audioslave in de cd-speler hebben liggen. Heftige riffs en de bezwerende, Jim Morrison-achtige stem van Jeff Martin. De adrenaline druipt uit de speakers. ‘Stargazer’ is een prima mid-tempo rocker vol bombast. Mooi refrein ook. ‘One Step Closer away’ combineert stonerrock met dwingende U2-bombast in de coupletten. De electronische toevoegingen doen ook sterk denken aan The Unforgettable Fire.
The Tea Party staat bekend om zijn powerballads en ‘Oceans’ is er één van. Het is een eerbetoon aan de overleden manager van de band. De oosterse samples en ritmes stemmen mij meteen goed wanneer ‘Luxuria’ instart. De overweldigende gitaarriff maakt het nummer af. Drummer Stuart Chatwood schreef dit nummer voor de videogame Prince of Persia. Eén van de beste tracks van het album.

Fronsende wenkbrauwen bij ‘Overload’, want wat we horen gewoon Rage Against The Machine. En weer weet dit Canadese gezelschap te verrassen. ‘Coming back Again’ is weer zo’n typische Tea Party-track met een bombastische opbouw, oosterse ritmiek en poëtische gewichtigdoenerij.
Ook in ‘The Watcher’ klinkt Jeff Martin mierzoet, al doet dit nummer het laat op de avond beter dan ’s ochtends. Volgens de componist zelve is dit het beste nummer dat hij ooit schreef. In ‘Empty Glass’ klinken emo-invloeden door en dat maakt de track behoorlijk urgent voor Tea Party-begrippen. Zoals op al hun platen hebben we het op den duur wel een beetje gehad met die bombastische ballads en na een nummer of negen begint het allemaal een beetje op elkaar te lijken. Het trio zette daarom op ‘Wishing You Would Stay’ de Canadese zangeres Holly McNarland in. En daarmee klinkt The Tea Party wederom als een moderne band. De plaat eindigt met de titelsong ‘Seven Circles’. En jawel, de cirkel is rond. Seven Circles is een modern, fraai geschreven en perfect opgenomen album van een band die meer verdient dan hij tot nu toe heeft geoogst.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-tea-party/seven-circles/10716/
Meer The Tea Party op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-tea-party