http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Strokes | Angles

Wisselende terugkeer.
CD, RCA/BMG

Tekst: Ronald Goeman

Publicatiedatum: 24 maart 2011

Het is nooit officieel uitgesproken, maar iedereen was het er wel over eens: nieuw werk van The Strokes komt er niet. Na het matige First Impressions of Earth en een hoop gezeik tussen de bandleden is het tot voor kort dan ook angstvallig stil geweest rondom de invloedrijke band. Vorig jaar was daar nog wel het gedrocht van een soloplaat van Julian Casablancas, maar met The Strokes had dat niet veel te maken. Het boek leek gesloten.

Niets blijkt nu echter minder waar, want anno 2010 was daar ineens het nieuws dat de band bezig was met de opnames van een nieuw album. Met een heus marketingoffensiefje leidde dat vervolgens tot het uitbrengen van kleine flarden van nummers die op het nieuwe album zouden staan. Er werd flink op los gespeculeerd. Zo zou de band volgens sommigen overduidelijk teruggrijpen naar het geluid van klassieker Is This It, terwijl er volgens anderen ook overduidelijk Casablancas-solo-bliepjes te horen waren. De hype tierde welig.

En nu is daar het album. Een kleurrijk album, vooral. Met nummers waarin de band klinkt als de rock-'n-rollband die het vooral in de beginjaren was, maar ook nummers waarin de nadruk meer ligt op elektronische frivoliteiten. Ook de zang van Casablancas gaat verschillende kanten op. In nummers als 'Life Is Simple in the Moonlight' en 'Taken for a Fool' hangt hij de ongeïnteresseerde klootzak uit, terwijl hij in nummers als 'Machu Picchu' en 'Gratisfaction' meer wegheeft van een blij kindje. Het eerste gaat hem nog steeds het beste af en dat zijn dan ook de momenten waarop The Strokes weer als vanouds klinken.

Helaas is er ook gekozen voor een aantal stuurloze uitspattingen, waarin de band op momenten wat pretentieus en zelfs glamrockerig klinkt. Vooral in het nummer 'Two Kinds of Happiness' schiet de band alle kanten op en klinkt het allemaal wel heel glad. Het maakt van Angles een leuk album, maar zeker niet meer dan dat. Over vijf jaar weer een keer?