• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Handleiding voor 'One Way Trigger' van The Strokes

"The Strokes are The Strokes, they always will be The Strokes." Deze hartverwarmende woorden zijn afkomstig van Albert Hammond Sr, vader van de gitarist van The Strokes. Een geruststellende gedachte, maar tegelijkertijd is dit het laatste wat door je hoofd gaat bij het horen van 'One Way Trigger', de nieuwe Strokestrack. KindaMuzik gaat op zoek naar de kwaliteiten van het nummer (en vindt ze).

Tekst: Lisa de Jongh

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 02 februari 2013

Het moge duidelijk zijn dat Is This It één van de beste platen uit de jaren nul blijft. Unaniem besloten door NME, Rolling Stone, Strokesfans en alle overige muziekliefhebbers natuurlijk. Nee, we verwachten niet dat de heren ooit weer bij die plaat in de buurt komen, dat zou oneerlijk zijn. Je vraagt de heer Yorke toch ook niet om een tweede OK Computer te maken? Waarom is iedereen dan zo opgefokt, verbaasd of teleurgesteld als The Strokes op 'One Way Trigger eindelijk eens iets nieuws proberen? Toegegeven, de redactie van KindaMuzik moest ook even slikken bij de eerste klanken. Zet het nummer nog één keer op en lees ondertussen mee met de stap-voor-stap-handleiding van KindaMuzik, voorzien van de scherpste Soundcloud-commentaren.

00:00 - Intro
"Julian? Da fuq?"
"WTF IS HAPPENING"
"Where did your b*llocks go Julian"

Het enige wat in dit gedeelte nog doet denken aan The Strokes, zijn de heldere dubbele snares van drummer Fabrizio. De vergelijkingen met a-ha's 'Take on Me' zijn geheel terecht en de zang van Julian (die inderdaad zijn b*llocks lijkt te missen) klinkt krachteloos en zou niet misstaan op de volgende Keane. Nee, nog niet overtuigd.

00:59 - Pre-chorus
"Not bad"
"Why:(?"
"Finally! His voice sounds normal again!"

Ho eens even, wat gebeurt hier? Julian gebruikt zijn oude Strokes-stem weer, yes! Nog niet optimaal en een beetje onwennig, maar het komt in de buurt. En dan nog even dit poëtische hoogstandje: "You ask me to stay, but there's a million reasons to leave." Zouden z'n bandleden dit hebben gezegd toen Casablancas zijn hervonden falset liet horen in het oefenhok?

1:12 - Chorus
"Spandex too tight?"
"Sounds like Mika to me"
"Who the fuck is this girl"

And we're back. Het klinkt inderdaad alsof Julian zijn iets te strakke spandex weer heeft aangetrokken. Maar wacht eens even, inmiddels beginnen hier de vingers mee te tikken en de voetjes te bewegen. Het vrolijke riedeltje is succesvol gaan groeien en we durven het zelfs aanstekelijk en dansbaar te noemen. Als Julian echt zijn best doet en die falset uit volle borst aanhoudt, is het allemaal zo slecht nog niet. Bovendien zijn de gitaren eindelijk aangesloten, hoera!

1:32 - Solo
"Classic Strokes guitar solo"
"Very modern"
"This will sound great live"

Sorry chrisstephen72, maar een 'classic Strokes guitar solo'? Daar zijn we het helaas niet mee eens. Zet hier Hammonds gitaarsolo op 'Last Nite' maar eens naast, of het virtuoze plukwerk van Nick Valensi op 'Juicebox', 'Reptilia' en 'New York City Cops'. Dat niveau wordt niet gehaald en - als we zo vrij mogen zijn - het klinkt een tikkeltje inspiratieloos en binnen de lijntjes. Wel een fijne afwisseling, zo zonder dat a-ha-deuntje.

1:53 - Verse, pre-chorus, chorus
"I'm addicted! Brain, make it stop!"
"This song makes me dance"
"I still hear it"

Vanaf dit moment krijgt het nummer eindelijk de energie, de kracht en het gevoel die in het begin werden gemist. En wat blijkt: we hebben met een topnummer te maken. Het begindeuntje wordt niet vervelend, maar juist levendiger. Aan de hoge klanken van Julian zijn we inmiddels gewend en we hebben zijn experimenteerdrang nu geaccepteerd. 'One Way Trigger' is aanstekelijk, verslavend en glorieus. En er staan nog twee volle minuten op de klok.

Klassieker
Het eindoordeel? Een ruime voldoende, met nog genoeg ruimte voor verbetering (alsjeblieft, maak die solo's eens wat spannender). 'One Way Trigger' is op het eerste gehoor een verschrikking, op het tweede gehoor aardig en daarna een bizarre, klassieke dansvloerknaller. Probeer maar eens stil te blijven staan als deze langskomt in je favoriete indieclub. En ten slotte: haters, geef deze helden nog een kans, al is het maar om hun sigaretten te sponsoren.

Het nieuwe album, Comedown Machine, wordt op 25 maart verwacht.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/the-strokes/handleiding-voor-one-way-trigger-van-the-strokes/23641/
Meer The Strokes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-strokes