• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Streets | Computers and Blues

Clichématige rijmpjes en lusteloos gebrabbel.
CD, 679/Warner

Tekst: Thomas Heerma van Voss

Publicatiedatum: 11 februari 2011

In 2002 brengt de dan amper bekende Mike Skinner (1978) onder de naam The Streets een onbetwist meesterwerk uit met Original Pirate Material. Origineel, grensverleggend, afwisselend en oprecht: dit debuut voldoet aan alle eisen van een hedendaags kunstwerk. Sindsdien is het echter heel geleidelijk misgegaan. Elke twee jaar levert de Brit een nieuwe plaat af en elke keer is het niveau weer iets lager. Op het in 2008 uitgebrachte Everything Is Borrowed lijkt de goudeerlijke Skinner definitief te zijn veranderd in een zeurderige, inspiratieloze huisvader met als voornaamste boodschap: liefde is het enige wat telt. Met Computers and Blues bereikt The Streets een nieuw dieptepunt.

Eigenlijk stelt het album op alle fronten teleur. Het is prijzenswaardig dat Skinner zichzelf op ieder album wil vernieuwen, maar de manier waarop laat ernstig te wensen over. Goed, virtuoos was de flow op het materiaal van The Streets nooit, maar eerder slaagde hij er wel in de ontroerende inhoud van zijn nummers vocaal kracht bij te zetten. Op dit album rapt Skinner langzamer en verveelder dan ooit. Hij neemt niet eens meer de moeite om te praten en beperkt zich tot lusteloos gebrabbel.

Neem bijvoorbeeld het nummer 'OMG', waar Skinner na vrijwel elke regel een pauze van een paar seconden inlast. En wat te denken van teksten als: "Looked at your status, in a relationship, in a relationship (pauze) / An earthquake hit me (lange pauze) / Your status had changed." Niet alleen had elke driejarige deze regels kunnen bedenken, Skinner zelf lijkt zich ook bewust te zijn van de tekstuele tekortkomingen. Hij dreunt alles verveeld op, alsof hij snakt naar het moment dat er weer een gezongen refreintje kan beginnen.

Het komt niet als een verrassing dat ook die refreinen van een bedroevend niveau zijn. Eigenlijk hebben ze dezelfde kenmerken als de raps: niet overtuigend, clichématig en soms zelfs niet eens ritmisch.

Natuurlijk bevat Computers and Blues ook enkele momenten die wel door de beugel kunnen. Iemand die acht jaar geleden zo spitsvondig en vernieuwend was, levert op elk album wel wat aardige tracks af. Deze momenten zijn echter zo schaars dat ze eigenlijk niet opvallen. Het is onbegrijpelijk wat er met het talent van The Streets is gebeurd. Blijkbaar is het niet te vermijden dat sommige helden vroeg of laat van hun voetstuk vallen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-streets/computers-and-blues/21227/
Meer The Streets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-streets