http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Sadies | Darker Circles

De mottenballen voorbij.
CD, Yep Roc/Munich

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 16 juni 2010

Wanneer je een bandje kwantificeert als 'degelijk' is dat in feite een beleefd verpakte belediging. Het houdt zo'n beetje in dat de band in kwestie weliswaar niet slecht is, maar ook ongeveer net zo uitdagend als een broodje kaas. De typering wordt nogal eens gebruikt als het over The Sadies gaat. Ze maken leuke muziek, maar ze ruiken ook behoorlijk naar mottenballen. Met nieuweling Darker Circles komt daar gelukkig een beetje verandering in.

Zo is openingsnummer 'Another Year Again' zelfs behoorlijk fenomenaal te noemen. In de drie minuten die het nummer duurt zet de band zichzelf uitstekend neer. De mengeling van jarenzestigpop en twang is sfeervol en pakkend en het fel rockende einde blaast het stof goed van de planken. Hetzelfde geldt voor de handvol nummers die daar op volgen, al nemen de heren meer en meer gas terug en treden de roots-invloeden steeds sterker op de voorgrond.

De Canadezen doen, met hun nadruk op melodie en samenzang, sterk denken aan The Byrds en aanverwante westcoastgroepen uit de jaren zestig. Dat heeft zijn voor- en zijn nadelen. Buiten de gitaren, die galmen als een echoput, wordt er keurig binnen de lijntjes gekleurd. Het gaspedaal wordt vooral niet te hard ingetrapt en het gestoei met psychedelica blijft binnen de perken. De zeer verzorgd klinkende muziek neigt daarom soms wat te veel naar het brave.

Toch laat Darker Circles een positieve indruk achter, wat komt door het ogenschijnlijke gemak waarmee de band speelt en de uitstekend opgebouwde nummers. Zanger Travis Good komt voortdurend met mooie zanglijnen en zijn maatjes loodsen hem met opvallend soepel spel door de nummers heen. Een beetje stoffig blijft het wel, maar feit blijft dat het de Canadezen niet eerder gelukt is om zo kwiek voor de dag te komen. The Sadies lijken de mottenballen een beetje voorbij te zijn.