http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Roots | Tipping Point

Op het eerste gehoor een stap terug.
CD, Geffen/Universal

Tekst: Erwin Dekker

Publicatiedatum: 23 augustus 2004

Na hun vorige album Phrenology zullen The Roots zich ongetwijfeld hebben afgevraagd wat de volgende stap moest zijn. Volgens sommigen was die plaat hun creatieve hoogtepunt, volgens anderen was hij te experimenteel. Met hun nieuwste album Tipping Point gaan The Roots back to basics. Slechts tien nummers, als op de oude hiphopklassiekers, en simpele beats met de nadruk op de mc.

Black Thought, de mc, moet het dit album wederom stellen zonder zijn oude kompaan Malik B, die blijkbaar nog steeds kampt met drugsproblemen. Op het vorige album hoorden we al dat dit helemaal geen probleem hoeft te zijn - Black Thought heeft skills genoeg om het album te dragen. Toch worden er voor dit album verscheidene gastrappers van stal gehaald, waarvan Jean Grae en Devin op het aanstekelijke 'Somebody's Gotta Do It' het meest opvallen. Voor wie de single 'Don't Say Nuthin' inmiddels gehoord heeft, is er goed nieuws: het album is een stuk beter. Dit nummer valt nogal uit de toon en lijkt op een onverwachte poging van de groep om een nieuw publiek aan te boren. Of zetten The Roots slechts een parodie neer op 50 Cent?

Een van de hoogtepunten van het album komt als Black Thought op het fantastische 'Boom' in de huid kruipt van de legenden van de old-school Big Daddy Kane en Kool G. Rap (inclusief het slissen). Een ander hoogtepunt vinden we meteen aan het begin met ‘Star', waarmee The Roots 'Everybody Wants to Be a Star' van Sly & The Family Stone een opfrisbeurt geven. Het nummer wordt afgesloten met een instrumentale mix van funk, soul, hiphop, jazz en een vleugje disco.

Op het eerste gehoor is Tipping Point een stap terug voor The Roots, maar al snel blijkt dat er veel meer te horen is op dit album. Ook nu weten The Roots het hoge niveau te bereiken dat we de afgelopen tien jaar van ze gewend zijn geraakt, daar kunnen zelfs de matige bonustracks niets meer aan afdoen.