Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoeveel bands blijven meer dan vijftien jaar op de toppen van hun kunnen? The Roots zijn een unicum, zowel in de hiphopscene als ook in de popgeschiedenis. Hun laatste platen, undun en How I Got Over, kunnen zich eenvoudig meten met het beste werk uit de jaren negentig. Hoewel een artiest als Nas zich dit jaar met Life Is Good herpakt, zal niemand beweren dat die plaat beter is dan Illmatic. Bij The Roots is dat anders: niemand zal raar opkijken als je undun (2011) net zo goed vindt als Illadelph Halflife (1996).
De zeldzame klasse van The Roots vertaalt zich ook naar het podium, waar ze opereren als hiphopcrossovergroep. In al die jaren dat The Roots optreden, is er aan hun show weinig veranderd: ze wisselen albumtracks af met jamsessies, muzikale grappen en citaten uit de popgeschiedenis (van Kool & the Gang tot Guns n' Roses). In de twee uur dat The Roots vanavond op het podium staan, laten ze bovendien perfect zien hoe je een optreden moet opbouwen. De groep gaat vlammend van start met een ode aan de overleden Beastie Boy MCA, om vervolgens het publiek te bedienen met een mix van oud en nieuw werk. In het middendeel is er vervolgens ruimte voor improvisatie en jams, om daarna naar een spectaculaire finale toe te werken, inclusief overbekende hits als 'The Seed 2.0'.
Daarmee biedt The Roots muzikaal totaaltheater, dat in relatief sobere setting (geen overbodige attributen) wel alles biedt wat je van een concertavond verlangt. De bandleden zijn volledig op elkaar ingespeeld en kennen elkaar van haver tot gort, maar tegelijkertijd spelen ze samen op een manier die allesbehalve routineus aandoet. Enerzijds krijg je vanavond de hits, die van voor naar achter worden meegezongen. Anderzijds heb je - doordat zo veel nummers in alternatieve, lang uitgesponnen versies worden gegoten - het gevoel bij een uniek optreden te zijn. Daarbij moet je het charisma van de groep zeker niet uitvlakken: ?uestlove drumt ongenadig vet, Captain Kirk Douglas is niet vies van wat toneelspel en Damon Bryson danst met een tuba om zijn nek alsof het instrument niks weegt. Black Thought rapt zoals je hem het liefste hoort en ziet: vurig en scherp, met bezweet shirt en handdoek om zijn schouder.
Verrassend is een dergelijke show niet, want The Roots beantwoorden aan de verwachtingen. Tegelijkertijd is de prestatie die de band ook vanavond weer neerzet binnen de hiphopwereld nog altijd ongeëvenaard.
http://www.kindamuzik.net/live/the-roots/the-roots-2463/23098/
Meer The Roots op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-roots
Deel dit artikel: