http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Roots | Rising Down

The Roots maken zich terecht boos.
CD, Def Jam/Universal

Tekst: Roberto Lobosco

Publicatiedatum: 21 mei 2008

Bij de allereerste blik op het tiende album van The Roots, gaat een kleine huivering door het lichaam. Niet alleen is het nog niet eens zo heel lang geleden dat ?uestlove en Black Thought hun eerste album op Def Jam uitbrachten. Ook boezemt de ellenlange lijst van gastrappers angst in. Het smijten met cameo's is vaak een voorbode voor een veel te vlug geproduceerd en weinig verrassend album. Alles wijst erop dat Rising Down een verplicht nummertje is van een hiphopformatie, die de druk voelt van major Def Jam.

Niets is minder waar. The Roots staan er weer goed op met Rising Down, hoewel je niet hoeft te verwachten dat je achterover kunt gaan liggen, grasspriet in je mond. The Roots zijn namelijk boos. Het versje over ambulancepersoneel op hun vorige album Game Theory smaakte kennelijk naar meer. Op Rising Down, gereleast op dezelfde dag als de Rodney King-rellen in LA zestien jaar geleden, spit Black Thought over de ene catastrofe na de andere ongelijkheid in de wereld. Weg is de neo-soul, de funky laidback flow van The Roots een paar jaar geleden ('Mellow My Man'). Vanaf nu is het stedelijke armoe, opwarming van de aarde en geweld in de straten van Irak troef.

Al sinds hun eerste album passen The Roots prima in de huidige tijd. En als ze nu boos, verward en miskend klinken, kun je dat ook alleen maar toeschrijven aan de toestand van de wereld. Het keurkorps aan gastrappers (waaronder Mos Def, Common, Talib, Dice Raw en Styles P) is geen moment hinderlijk; zij tillen het album zelfs nog een treetje hoger. Bovendien blijkt door die gastoptredens dat Black Thought nog altijd op eenzame hoogte staat wat betreft teksten en flows.

En de muziek? Die klinkt rauwer en elektronischer dan ooit. Broeder ?uestlove voelt de naargeestigheid van zijn collega's onderwerpen uitstekend aan en brouwt eigentijdse en duistere beats en cuts. Het moge duidelijk zijn: The Roots zijn het niet eens met de dagelijkse gang van zaken in de wereld met al zijn oorlogen, ongelijkheid en militante gezaghebbers en grommen furieus van zich af. En geef ze godverdomme eens ongelijk.