• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Pains of Being Pure at Heart | Belong

Echte noisepop gevuld met pretentieloze puberfrustratie.
CD, Slumberland/PIAS

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 05 april 2011

Wat een ontiegelijk domme band is The Pains of Being Pure at Heart eigenlijk. Anders ga je even op het langverwachte tweede album hetgeen verbloemen waar je debuut juist om werd geprezen. De liefelijke melodieën zijn namelijk grotendeels verdwenen onder flinke lagen van jarennegentiggitaarmuziek. Maar goed, wanneer je bier geen schuimkraag meer heeft, betekent dat niet meteen dat het niet meer te zuipen is.

Idioot of niet, The Pains hebben in ieder geval wel lef. En die karaktereigenschap zorgt ervoor dat Belong eigenlijk een hele fijne opvolger is van een van de beste platen uit 2009. "We spelen de harde stukken hard en de zachte stukken zacht", vertelt zanger Kip Berman tegen KindaMuzik. Hoewel het zoeken is naar de zogenaamde zachte stukken, kun je het verder eens zijn met die bewering. The Pains zijn op het tweede album geïnspireerd door de gitaarrock van The Smashing Pumpkins en My Bloody Valentine. Je kunt ook gewoon zeggen dat producer Flood en mixer Alan Moulder een flinke vinger in de pap hebben: de heren werkten eerder al voor beide bands.

Noisepop, dat is wat The Pains altijd pretendeerden te spelen. En eindelijk mogen ze het zeggen. Belong is een zeer fijne popplaat met een strak noiserandje. De eerste single 'Belong' is daarvan het wapenfeit. Het nummer dat je als vervelende puber net een tandje te hard wilde zetten om je ouders te fucken. Het nummer dat je net zo enthousiast maakt als toen je voor het eerst een iPod kocht. En het nummer waardoor je je plotseling weer jeugdig gaat voelen.

Het is zelfs te waarderen dat de band soms de grens tussen cliché en kwaliteitspop opzoekt. Haal dertig gitaarlagen uit 'Even in Dreams' en je hebt een regelrechte stadionkraker die menig handje in de lucht krijgt. "Even in dreams, I will not betray you." Zie je het voor je? Een gevuld Gelredome dat massaal het zinnetje meeschreeuwt? Hebben al die gitaareffecten toch het gewenste effect.

Het siert The Pains dat ze van die onbezonnen, ongecompliceerde en pretentieloze muziek kunnen maken zonder dat het gaat vervelen. Je moet ook niet moeilijk gaan doen wanneer je als band uit de Amerikaanse conventionele suburbs komt. De plaats waar je wellicht nooit een rebellerende adolescent kunt zijn en het lijkt erop dat The Pains al hun puberfrustratie kwijt moeten. Reageer het maar op ons af. Graag zelfs.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-pains-of-being-pure-at-heart/belong-8532/21423/
Meer The Pains of Being Pure at Heart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-pains-of-being-pure-at-heart