• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Pains of Being Pure at Heart spelen geen verstoppertje meer

Een wandelende muziekecyclopedie én frontman van The Pains of Being Pure at Heart: Kip Berman kan binnen dertig minuten meer bands opnoemen dan Spotify in de collectie heeft. "Ik ben ondanks mijn muziekobsessie nog steeds niet helemaal achter het geheim van een goede popsong."

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 17 maart 2011

Het zou Berman (geheel links op de foto boven) niet misstaan om te worden benoemd tot ambassadeur van de nerdy indiepop. Zijn donkere wollen spencer - inclusief lange mouwen, het is wel Nederland - kleurt goed bij zijn haar. Na elke paar slokken van zijn thee schenkt hij bij. "Om het warm te houden", aldus de Amerikaan. Zijn wijsvinger op het deksel van de theepot controleert de rustige bewegingen die Berman met het witte porseleinen serviesstuk maakt. Niets, maar dan ook écht niets, roept gevaar op bij de zanger/gitarst van een eveneens gevaarloze band. Daar komt met het tweede album Belong verandering in. "Het klinkt harder en de nummers zijn meer in your face. Dat kan voor sommigen even schrikken zijn."

Een album: wat is dat eigenlijk?
"Het debuut was eigenlijk een verzameling van ep's en singles. We hebben toen wat meer nummers opgenomen en dat vormde samen een album. Die plaat had overal hetzelfde volume en de nummers lijken veel op elkaar. Nu houden we wel van dat geluid, dus het is niet erg of zo." Ondanks Bermans eigen kritiek werd het album door de internationale muziekcritici bejubeld. "Maar we zijn nooit echt in de hitlijsten gekomen! Dat hoeven we trouwens ook niet hoor, daar zijn we niet echt mee bezig. Als band hoef je geen miljoenen platen te verkopen om succesvol te zijn. Ik weet dat onze muziek niet voor iedereen is weggelegd - daar houden we ook van."

"Deze keer hebben we echt nagedacht over een plaat maken. Hoe doe je dat? Hoe moet het klinken? Een album is namelijk niet een verzameling van je tien beste nummers. Belong is gevarieerder dan ons debuut. We weten niet of iedereen dat leuk gaat vinden. Ik wil eigenlijk gewoon naar een heel album kunnen luisteren zonder dat ik een paar favoriete nummers kies. Het is ook echt moeilijk om een plaat te maken die van het eerste tot het laatste nummer goed is. Ik heb alleen maar respect voor bands die dat bereiken."

Geen verstoppertje
"We proberen op Belong niet meer zo veel verstoppertje te spelen. Op het debuut gebruiken we veel reverb en dat zorgt ervoor dat alle nummers een beetje een laag over zich heen hebben waardoor ze minder direct zijn. De nieuwe plaat is dit juist wel. We proberen de beste nummers te schrijven en dan moeten we ze niet gaan verbergen. Net zoals onze jeugdhelden Nirvana, de Pixies en Smashing Pumpkins proberen we het hardere gitaargeluid meer te laten spreken."

"Nee, we hebben geen nieuwe Chinese Democracy gemaakt. We hadden deze keer wel meer tijd om de nieuwe plaat te maken, maar ik denk nog steeds dat je eerste gedachte de beste is. Je moet niet te lang in een studio zitten, dan krijg je echt te veel ideeën." Terwijl The Pains of Being Pure at Heart nog aan het brainstormen waren over wat een album precies is, was het gebruik van een echte studio ook nieuw voor ze. "Dat zijn de voordelen van een platencontract. Deze keer hoefden we niet te wachten totdat alle huisgenoten uit de kamer waren om op te nemen. Dat is wel fijn, ja."

Hard is hard en zacht is zacht
"We zijn ook geen art statement!" Berman maakt met zijn band gewoon popmuziek. Niets meer, niets minder. "We spelen de harde stukken lekker hard en de zachte stukken lekker zacht. Gewoon nummers van drie minuten en dan: klaar. Daar houden we van. We gaan niet allemaal moeilijk lopen doen, daar zijn we de types niet voor. Ik ben ook maar gewoon een jongen uit de saaie, conventionele suburbs van Amerika."

"Popmuziek is een lekker breed begrip. We worden ook wel eens shoegaze genoemd, maar dat zijn termen die het publiek nodig heeft. Het is logisch dat mensen beschrijven aan de hand van voorbeelden die anderen ook kennen. Iedereen categoriseert. Ik snap het daarom ook wel, maar de shoegaze uit de jaren negentig was veel meer gebaseerd op texturen en lagen in de muziek. Wij hebben bijvoorbeeld ook geen evocatieve teksten. Onze nummers zijn compacte, korte expressies van noise en gevoel. En wanneer Peggy [toetseniste/zangeres - DV] gaat dansen op een nummer, dan weten we dat we qua popsong wel goed zitten!"

Het tweede album Belong van The Pains of Being Pure at Heart komt 29 maart uit.

http://www.kindamuzik.net/interview/the-pains-of-being-pure-at-heart/the-pains-of-being-pure-at-heart-spelen-geen-verstoppertje-meer/21337/
Meer The Pains of Being Pure at Heart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-pains-of-being-pure-at-heart