Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Earache heeft Cult Of Luna, Metal Blade doet het met The Ocean. Geen exacte kopieën van elkaar, maar wel bands die in dezelfde vijver vissen. Zoals de bandnaam al verraadt is de vijver in het geval van The Ocean gigantisch. Eigenlijk moeten we niet van een band spreken, maar van een collectief. Creatieven uit alle hoeken van de kunstwereld kunnen zich (tijdelijk) aansluiten bij de vaste kern van het Duitse gezelschap. De gevolglijke veelheid aan inspiratie is wellicht de reden dat in 2004 in één ruk twee platen werden opgenomen. Fluxion verscheen al, nu is er Aeolian. Waar eerstgenoemde de dromerige kant van het postcoregeoriënteerde gezelschap vertegenwoordigt, trekt Aeolian een stuk harder van leer. Het maakt het verschil tussen een woeste branding en een tsunami. Nummers als ‘The City in the Sea’, ‘Austerity’ en ‘Killing The Flies’ herbergen een interessante combinatie: ze zijn lang uitgesponnen en bruusk tegelijkertijd. Aeolian is net zo goed te herleiden tot de spasmes van Meshuggah en A Life Once Lost als tot de minimalistische sleeppartijen van Neurosis en Cult Of Luna. The Ocean weet dat overdaad schaadt, en doseert beide stromingen met de hand van een vakman. Degenen die vreesden voor een verzameling Fluxion-kliekjes, kunnen opgelucht ademhalen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-ocean/aeolian/11574/
Meer The Ocean op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-ocean
Deel dit artikel: