• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The National | Alligator

Een melancholieke groeiplaat om steeds meer verliefd op te worden.
CD, Beggars Banquet/V2

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 28 mei 2005

Het New Yorkse The National levert met Alligator zijn derde album af. Een plaat die bol staat van kalm wiegende indie-rocksongs in de sadcore- en alternative country-hoek. Een vleugje Tindersticks, wat The Jayhawks en The Walkabouts en er ontstaat een idee waar we The National mogen plaatsen.

Melancholieke, poëtische teksten worden door zanger Matt Berninger gebracht met een onderkoelde praatzang; ergens tussen Leonard Cohen, Nick Cave en Lou Reed in. Tegelijk put de band zich vooral níet uit in het grote gebaar. Stemmige poprock zonder uitschieters ondersteunt de literaire betogen. Die meer dan eens verhalen over de zelfkantige aangelegenheden des levens. Sloten whisky, met peuken overladen walmende asbakken en een “Laatste Ronde” roepende barman; ze klinken allemaal door.

Op het allereerste gehoor lijkt The National niet al te veel om het lijf te hebben, maar zowel tekstueel, als muzikaal ontdek je draaibeurt na draaibeurt steeds meer moois. Vooral ook door het oog voor detail in de mix van het brede bandgeluid. En daarmee is Alligator stiekem een echte groeiplaat, waar je stapje voor stapje telkens meer verliefd op wordt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-national/alligator/9632/
Meer The National op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-national