• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Locust | Safety Second, Body Last

Een spazzcore-epos waarin ook rust een plaats krijgt.
EP, Ipacac/Bertus

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 27 juni 2005

De witte sprinkhanen uit San Diego zijn terug. Na wat platen uitgebracht te hebben op GSL, het label van The Mars Volta, verhuisden ze naar Anti (Epitaph) en intussen hebben ze toenadering gezocht tot Mike Pattons label Ipecac. Ook daar bewijst The Locust dat hij zich na een decennium nog steeds vooraan in de zwerm noiseterroristen bevindt.

De nieuwe geluidsexplosie bestaat uit twee nummers, maar eigenlijk is Safety Second, Body Last opgevat als één lang rockepos dat in vier delen uiteenvalt. The Locust is dus niet afgestapt van zijn gewoonte om zijn muzikale ideeën tot enkele tientallen seconden te beperken. Neen, ditmaal hebben ze gewoon alles, met tussenliggende geluiden en vervormingen, tot één geheel gesmeed.

Deze aanpak laat de luisteraar wat ademruimte. Waar het bij voorganger Plague Soundscapes nog een hele klus was om de onafgebroken hyperactieve geluidszee door te worstelen, zorgen nu spacy bas- en keyboardeffecten voor interessante rustpauzes. Daar tussen vormen de typische spazzcore-riffs, de ultrasnelle percussie en de verschillende door elkaar schreeuwende stemmen een net waarmee deze vervelende insecten hun prooi trachten te verschalken. Daar slagen ze wederom met onderscheiding in, want de schijnbare chaos is - zoals steeds - tot in de puntjes verzorgd. In tien minuten passeren er bijgevolg ontelbare ideeën die met een extreem agressieve attitude in je brein gedrild worden. Heerlijk toch?

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-locust/safety-second-body-last/9925/
Meer The Locust op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-locust