Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Werkdagen kent Recyclart niet, want deze dinsdagavond is alweer goed gevuld met maar liefst vier acts. Dat het de volgende ochtend pijn gaat doen, daar trekt het publiek zich (nog) weinig van aan. Rock-'n-roll!
Aanvallen doet het Oostenrijkse trio Jakuzi's Attempt. Een gepastere naam zou misschien zijn: Jacuzi's Attempt to Copy the Sound of The Locust, maar met zo’n naam breek je waarschijnlijk niet door. De band neemt ons mee in een trip vol ritmewisselingen, vette beats en krijsende vocals. Verder dan een aardige poging om overtuigend te klinken, komen ze echter niet.
De Brusselaars van K-Branding - vroeger kortweg K, maar met zo'n naam breek je waarschijnlijk niet door - hebben wél hun eigen geluid gevonden. Misschien dekt de term freejazz de lading het best voor wat de heren hier brengen: diepe tonen, een dreunende bas, hier en daar een schreeuw (met de saxofoon als klankkast!) en weloverwogen drumslagen.
Het publiek zindert nog na van de zwalpende noise van K-Branding, maar daar maakt Otto Von Schirach korte metten mee wanneer die zijn laptop bovenhaalt. Hij brengt breakcore volgens de regels van de kunst: ludieke samples, dreunende beats, een flinke portie ADHD en een carnavalspak. Het Recyclart-publiek lust er pap van en het vormt de ideale opwarming voor het turbulente optreden van The Locust.
Voor 99,9 procent van de wereldbevolking zal The Locust [foto] als pokkeherrie in de oren klinken. Wel, zij dwalen. Er wordt heus niet lukraak op de drumvellen geklopt of geramd op bas, gitaar en synth. Achter de oppervlakkige muur van lawaai zitten baldadige songs die fris en krachtig uit de hoek komen. De vingervlugheid waarmee de snaren beroerd worden is fenomenaal en de intensiteit van de drums, die een plaats vooraan op het podium krijgen, is al even indrukwekkend. Bovendien zit ook vestimentair alles snor. Tegen deze groep uit San Diego is geen insecticide opgewassen.
De band baant zich met een angstaanjagende precisie doorheen de setlist, waarvan de songs soms amper de kaap van één minuut overschrijden. Poëtische titels als 'Solar Panel Asses', 'Twenty-three Lubed up Schizophrenics with Delusions of Grandeur' en de misleidend getitelde afsluiter 'Pickup Truck Full of Forty Minutes' zijn slechts een greep uit de ruim twintig tracks die in een kleine drie kwartier aan bod komen. Even bruusk als het startschot gegeven is, komt er een einde aan de set.
Na de liefdesdaad durft de bidsprinkhaan haar minnaar te verorberen. Wij komen er deze keer gelukkig levend van af en zullen bij een volgende gelegenheid met plezier opnieuw onze nek riskeren.
http://www.kindamuzik.net/live/the-locust/the-locust-jacuzi-s-attempt-k-branding-otto-von-schirach/15947/
Meer The Locust op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-locust
Deel dit artikel: