Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De sprinkhanenplaag uit Californië wordt blijkbaar met iedere plaat mensvriendelijker. Op het ep'tje Safety Second, Body Last van enkele jaren geleden stapte het gezelschap alvast af van de tot dan toe typische, ultrakorte nummers en nu lijken de stemmen zelfs herkenbaar te zijn geworden.
Zeggen dat The Locust met New Erections toegankelijke muziek zou maken, is waarschijnlijk een brug te ver, maar feit is dat New Erections naar alle waarschijnlijkheid door een betrekkelijk grote massa gesmaakt zal kunnen worden. Of misschien is het gewoon de leeftijd van de heren.
Ook al is de aanpak veranderd, toch blijven er op New Erections tal van typische eigenschappen over. Al vanaf ‘We Have Reached an Official Verdict: Nobody Gives a Shit’ gaat het zooitje danig loos en brullen ze door elkaar heen, zoals op hun releases op GSL het geval was.
En als je goed luistert, merk je dat er eigenlijk helemaal niet zoveel veranderd is. De chaos manifesteert zich immers gewoon op een andere manier. Op New Erections is de cacofonie eigenlijk ten top gedreven.
De langere nummers laten immers een andere aanpak toe, waarbij The Locust met de regelmaat van de klok het geweer van schouder wisselt. En dat levert toch bizarre resultaten op. Van licht georchestreerde synthrock over spastische jazzcore tot thrashmetal en dat allemaal in vijftig seconden. Hopelijk geraakt The Locust ermee op Werchter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-locust/new-erections/15286/
Meer The Locust op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-locust
Deel dit artikel: