http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Kills | Blood Pressures

Minder zweterige seks.
CD, Domino/Munich

Tekst: Ronald Goeman

Publicatiedatum: 21 april 2011

Een aantal jaar geleden was het geile duo The Kills nog overduidelijk het hoofdproject van Jamie 'Hotel' Hince en Alison 'VV' Mosshart. De laatste tijd leek het echter meer een zijproject voor het tweetal. Voor Hince vanwege zijn verloving met ’s werelds best betaalde model ooit en voor Mosshart door een uit de hand gelopen muzikale uitstap naar The Dead Weather. Rondom The Kills bleef het vooral stil.

Toch is daar drie jaar na het zeer opwindende Midnight Boom plaat nummer vier. De twee dictators hebben elkaar in de studio weer flink uitgedaagd en al hun extracurriculaire activiteiten aangewend ten gunste van het nieuwe werk. De band klinkt, om maar eens een cliché te gebruiken, volwassener op Blood Pressures. Vooral de zang van Mosshart klinkt erg goed. In het kwetsbare 'The Last Goodbye', dat uit niet meer dan piano en strijkers bestaat, zweert ze op prachtige wijze dat dit écht het allerlaatste afscheid is. Nog prettiger wordt het als Hince op de achtergrond luchtig meezingt, zoals in 'Baby Says' en 'Damned if She Do'.

De nummers op Blood Pressures klinken over het algemeen nog steeds hortend en stotend, wat kenmerkend is voor de band. Tot echte uitbarstingen komt het echter nooit. Dat is ook niet wat je van The Kills mag verwachten. Het gaat juist om de constante dreiging, die wordt gecreëerd met het vuige gitaarwerk. Ook klinkt het uit een computer afkomstige drumwerk weer lekker lomp, zoals altijd. Het geluid van stuiterende pingpongballetjes verdient in dat licht absoluut een eervolle vermelding. In maar liefst drie nummers wordt er zowel subtiel als minder subtiel flink op los gestuiterd.

De seksuele spanning die van Midnight Boom afdroop, is op Blood Pressures helaas wel wat verdwenen. Los van mogelijke kinky associaties met stuiterende pingpongballen, blijft het allemaal erg netjes. Dat het nooit écht spannend wordt, neemt echter niet weg dat The Kills hun kunstje niet volledig zijn verleerd. De seks is hooguit wat minder zweterig.