Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel de vier groepsleden de achternaam Fay dragen, zijn enkel drie van hen familie. Net zoals de Ramones heten ze geen van allen écht Fay. Met zeer delicate harmonieuse zang, gitaar en bas, casiokeyboards en drummachine, een sampler en nog wat aparte bijgeluiden maken ze heerlijk lichtvoetige fronspop.
Door hun modachtige kleren, haarspeldjes en kinderlijk gedrag komen The Ian Fays misschien een beetje theatraal over, maar ze zijn minder gemaakt dan pakweg The Pipettes. Ze spelen zelf al hun instrumenten en zijn veel duisterder. Nogal wat van hun liedjes gaan over drinken, opgekropte gevoelens of lukrake brandstichting.
Opener ‘The Empty Bottle’ klinkt alsof ze met een zware kater zitten. Aanvankelijk wordt er schor gefluisterd en de instrumenten worden amper aangeraakt, om hun tere hoofdjes te ontzien. Tegen het einde van het nummer worden ze wakkerder en gaan volume en tempo voorzichtig omhoog.
Tijdens ‘The Dance Song’ klinken ze al een stuk zekerder. Lichte disco-effectjes en een wankel orgel begeleiden de hijgerige zangpartijen. I’m falling down now, though I haven’t been drinking klinkt het halverwege.
In het zwalpende ‘Pink Sheets’ gaat het weerom van You drink and I drink too en wat verder gaat het over ‘Peppermint Schnapps’; een ademloos verdrietliedje met een hartbrekende zucht op het einde. Eigenlijk zou iemand de kinderbescherming moeten verwittigen, maar als het zo’n leuke muziek oplevert kan er eigenlijk toch niet echt veel mis zijn met minderjarig drankmisbruik.
‘It’s Okay to Use the F-Word in a Break-Up Song’ is het vertederendste. Een eenzame akoestische gitaar begeleidt een tekst over iemand die zichzelf probeert op te peppen na een mislukte relatie. Normaal gezien levert dat kleffe slaapkamerpoëzie op, maar hier wordt het met zodanig veel attitude verwoord, dat het de puber in elk van ons wakker maakt om een potje mee te janken.
Net zoals iedereen in de puberteit heeft dit plaatje wat last van gemoedswisselingen. Soms klinken ze stil en minimalistisch, dan weer onbeholpen en toch stoer, en vaak verrassend diep; The Damon Lessons is een plaatje om te koesteren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-ian-fays/the-damon-lessons/14286/
Meer The Ian Fays op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-ian-fays
Deel dit artikel: