Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste drie platen van The Horrors zijn achteraf een zoektocht naar de best passende zwarte jas gebleken: ze hink-stap-springen van onstuimige garagerock, via soms iets te pathetische gothwave, naar iets minder duistere wavepop op Skying. Op die laatste plaat, uit 2011 alweer, zochten ze in de voetsporen van hun grote voorbeeld (de vroege) Simple Minds naar een geslaagde verweving van gitaren en toetsen. Dat lukte hun grotendeels.
De band zet deze lijn op Luminous voort, zodat we kunnen stellen dat dit geluid uitstekend bij The Horrors past. Toch is de plaat geen pas op de plaats, integendeel. Gitaren en toetsen zijn voor het eerst perfect in balans, het klinkt allemaal wat minder zwaar aangezet en de songs behoren tot het beste wat ze ooit opnamen. De productie is wat minder zweverig, zodat ze met Luminous best wel eens een groter publiek kunnen gaan aanspreken.
Een exemplarisch nummer voor die goede balans tussen gitaren en toetsen is het dansbare 'First Day of Spring'. In dit prachtnummer koppelt de groep een prachtig stuwende funkgitaarlick - in de lijn van de zwaar onderschatte Mark Day van Happy Mondays - aan mistige, ambient-achtige elektronicageluiden. Ook het prachtig pruttelende 'So Now You Know' verdient dit predikaat ruimschoots. Maar eigenlijk doe je de andere nummers op deze manier tekort; alle tien nummers zitten even ingenieus in elkaar.
Echt rocken doen de The Horrors niet op Luminous, behalve in het met bewust valse toetsentonen opgeleukte, overstuurd klinkende 'Jealous Sun'. Vrijwel alles staat in het teken van het creëren van een dromerige sfeer. The Horrors slagen hierin met vlag en wimpel. Faris Badwan laat voor het eerst horen dat hij echt kan zingen in plaats van sneren of zijn stem verheffen. Dat ingehoudene past uitstekend bij zijn vocale bereik en hij doet daarmee herhaaldelijk denken aan Ian McCulloch van Echo & The Bunnymen.
The Horrors hebben met Luminous een topplaat gemaakt, eentje waar je nog lang niet op uitgeluisterd raakt. Er hangt een soort laidback jarentachtigsfeer over de muziek. In het genre hedendaagse shoegaze en wave zullen hier dit jaar maar weinig bands overheen kunnen gaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-horrors/luminous/24984/
Meer The Horrors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-horrors
Deel dit artikel: