• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Horrors

Claustrofobie en subtiliteit.
04 november 2011, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Frederik Noordhuis

Publicatiedatum: 06 november 2011

De vergelijkingen met de vroege Simple Minds vliegen regelmatig over tafel. Het Britse The Horrors integreert, net als zij, op een kiene manier elektronische muziek in een rockgeluid. De Schotten kwamen in 1981 geleidelijk uit bij hun eerste meesterwerk Sons and Fascination/Sister Feelings Call. The Horrors hebben ook meerdere platen nodig: via onstuimige garagerock naar inktzwarte maar soms te pathetische wave. Om op de derde plaat Skying uit te blinken met een organisch totaalplaatje tussen krautrock en shoegaze.

Van de getoupeerde kapsels en eyeliner uit de begindagen van The Horrors is weinig meer over. Ze ogen in een goedgevuld Vera zelfs wat doordeweeks, behalve zanger Faris Badwan. De lange slungel maakt zich nog steeds op, en oogt tegenwoordig als een kruising tussen Joey Ramone en Vini Reilly. Live blijkt hoezeer zijn stem en zangstijl lijken op Mark Burgess van The Chameleons. Geen loodzware bariton, wel groots aangezet en emotioneel geladen.

The Horrors putten alleen uit materiaal van de laatste twee platen, die in elkaars verlengde liggen. De ontwikkeling van het vijftal is, met een helder geluid en een hoog maar prettig volume, te onderscheiden. Grofweg zijn de claustrofobische songs van Primary Colours gericht op het je snel benemen van de adem, terwijl het materiaal van Skying op een meer subtiele manier en onderhuids werkt. Toch lijken ze zelf niet helemaal zeker te zijn wat live het best werkt.

Tijdens het recente werk komt de groep een heel eind in het geslaagd samenvoegen van elektronica en rockmuziek. Zoals Simple Minds in hun hoogtijdagen. Ze overtuigen echter niet volledig, mede door de af en toe matige geluidsafstelling. Waarin de gitaar te veel ondergesneeuwd raakt. Zoals in 'Endless Blue', waar dit instrument na een bijna ambientbegin zijn rockende hoofdrol niet opeist. Ondanks tergende stroboscooplichten. In de af en toe bombastische refreinen en instrumentale uitbarstingen lukt het wel, bijvoorbeeld in het vroege hoogtepunt 'I Can See Through You'.

In de toegift klinken The Horrors met twee nummers van Primary Colours echt giftig, met holle drums en een heerlijk overstuurd totaalgeluid. The Horrors lijken nog steeds op zoek naar de best passende zwarte jas. Duidelijk is wel dat ze uitstekende songs kunnen schrijven, waarmee ze het stadium van snoepje van de week allang ontstegen zijn. Een prominente plek op affiches van de zomerfestivals van 2012 is dan ook niet ondenkbaar.

http://www.kindamuzik.net/live/the-horrors/the-horrors-992/22226/
Meer The Horrors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-horrors