• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Hidden Cameras | Awoo

Redelijk sobere derde van de Canadese geloofsgemeenschap.
CD, Rough Trade/Konkurrent

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 04 september 2006

Blijkbaar willen de Canadese The Hidden Cameras af van hun gay church folk music-stigma, en de daarbij horende gimmicks en liedjes over klisma’s en golden streams. De dertienkoppige band heeft dan ook een aantal personeelswisselingen ondergaan, maar frontman/guru Joel Gibb zit nog steeds op zijn troon.

Volgens Gibb is dit hun sex death cult album, met de maan als voornaamste thema: “Ik hou van het idee dat de maan alles bepaalt, van de hoeveelheid vocht in je lichaam tot en met de getijden. Alles draait om een soort verering van de natuur, gemixt met wat sex magick en paganisme. Het is dus een vervolg van het ‘band als sekte’ idee.” Als hij het in ‘The Waning Moon’ omringd door plonsgeluiden over morning dew heeft, is het verleidelijk om te denken dat hij z’n oude streken nog niet verleerd is.

De twee vorige platen werden volledig geproduceerd door Gibb; hier werkt hij samen met Don Kerr van Ron Sexsmith en Ohad Benchetrit van Do Make Say Think en Broken Social Scene. Awoo is daardoor minder volgestouwd met geluid; er valt amper een harp of blazer te ontwaren. De referenties aan Brian Wilsons productiewerk en de sound van Love blijven aanwezig, maar de klank is soberder geworden.

‘Death of a Tune’ volgt het klassieke Hidden Cameras patroon: meerstemmige samenzang in de refreinen en Gibbs solo ‘ahaha’s’ in de strofen, aangevuld met stemmige strijkers, maar het tempo is jachtiger en de gitaar heeft een prominentere plaats ingenomen. ‘She’s Gone’ is naar hun normen bijna lo-fi: een rammelend akoestisch gitaartje en Gibbs stem, met enkel een jankende viool als gezelschap, die aan het einde van de track behoorlijk ontspoort.

Het energieke ‘Learning the Lie’ wordt aangedreven door zo’n semi-akoestische drone, waarin Lambchop niet te kloppen is. Om duidelijk te maken dat hij dat ook wel weet, haalt Gibb zijn beste falsetto boven. ‘Heji’ gaat dezelfde richting uit, maar spat geregeld wild experimenterend uit elkaar. Ook ‘The Waning Moon’ begint zeer onverwacht met watersamples, maar blijkt een zeer gezellige meezinger voor rond het kampvuur.

Enkele minder gewaardeerde puntjes: in de titelsong zit een onnozel klokkenspelmotief, dat botst met de rest als de song zijn pluimen rechtzet en richting Flaming Lipsgrandeur meandert. Het zwiepende ‘Lollipop’ gaat iets te uitbundig de volksdanstoer op. En de violen in ‘Fee Fie’ lijken te denken dat ze meespelen op de soundtrack van een zeemzoete tearjerker.

Verder geen redenen tot awoe-geroep.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-hidden-cameras/awoo/13770/
Meer The Hidden Cameras op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hidden-cameras