Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met de carrière van Sunny Day Real Estate uit Seattle heeft het nooit echt willen vlotten. Hun debuut Diary (1994) stond vol geweldige gitaarmuziek, maar de media hadden het voorzien op hun stadsgenoten en zaten niet echt te wachten op krachtige emo met volstrekt briljant drumwerk. Zanger/gitarist Jeremy Enigk's hoge, ietwat dreinende zanglijnen en zijn emotionele teksten werden geflankeerd door stevig gitaarwerk vol Oosterse ritmiek dat ergens tussen pakweg Nirvana en Slint in lag. De titelloze opvolger (door de fans the Pink Album genoemd) zou de boeken ingaan als het tweede meesterwerk en is tevens mijn persoonlijke favoriet.
De band lag inmiddels voor de zoveelste keer uit elkaar, wat voornamelijk te wijten was aan het grillige gedrag van Enigk, die vanaf dat moment zwaar in den Here was. Geheel onverwacht verscheen het derde album, How it Feels to be Something on, waarop Enigk, bassist Nate Mendel, gitarist Dan Hoerner en drummer William Goldsmith een duidelijk commerciëler geluid lieten horen. Inschattingsfoutje, want het is hun minste album. The Rising Tide bleek de zwanenzang, terwijl het opgepoetste geluid de band duidelijk krachtiger liet klinken en er weer superintense nummers opstonden met teksten vol verwijzingen naar de Heer. Het derde meesterwerk. Enigk had wederom in verwarde toestand de band verlaten en bracht Return of the Frog Queen uit, een onsamenhangend soloalbum dat eerder als een roep om hulp dan als een bevrijding klonk.
Nu is er daadwerkelijk het debuutalbum van The Fire Theft, simpelweg The Fire Theft genaamd. Goede songs, teksten over relaties, het leven en verwijzingen naar God en die tergend hoge zang van Enigk. Wat uitwaaierende gitaarlijnen, enkele knipogen naar het SDRE verleden en heuse strijkers en keyboards. Godzijdank is Enigk herenigd met zijn jeugdvriend William Goldsmith dus spat het drumwerk in de hardere nummers weer van de plaat af. Ook Nate Mendel is weer van de partij. We kunnen dus bijna spreken van een hereniging van Sunny Day Real Estate.
The Fire Theft is eigenlijk het lieve, romantische broertje van SDRE. Het geluid is warm en melancholisch. "I'm stuck here in the middle at war with good and evil", zingt de 28-jarige Enigk ietwat opgelaten in 'Uncle Mountain', een zoektocht naar het antwoord of God op hem wacht na zijn overlijden. "Raise your arms and we'll lift up this sky holding stars", zingt hij in 'Oceans Apart'. En dan: "Holding scars". Inktzwarte romantiek inderdaad. Maar dat is juist de essentie van The Fire Theft; zoeken naar antwoorden op prangende vragen en het bezingen van menselijke verlangens, bedekt door een deken van ingetogen strijkers en emotioneel huilende gitaren. "I want love if love wants me, I want God if God wants me".
Hoogtepunten zijn de warme, mooi georkestreerde opener 'Uncle Mountain', het SDRE-achtige 'It's Over' en het bezwerende 'Chain', met zijn dwarse backbeatritme. Het mooiste moment van de plaat is het moment waarop Enigk het eerste refrein van 'Carry You' inzet. "How can you change your mind after all the dreams that we once shared". Waarna zijn band met veel gevoel voor drama invalt. Bombastische popmuziek op zijn allerbest. Opvallend is ook 'Heaven', een track waarop uitbundig jaren '80 gitaarwerk (U2, Simple Minds, Talk Talk) fraai gecontrasteerd wordt met een zeer openhartig verslag van Enigk's liefdesleven, dat er dus niet meer is, maar dat verwachtte u al. Inspiratie vond het trio bij onder meer The Beatles ('Summertime'), Pink Floyd ('Uncle Mountain') en Brian Wilson (in 'Houses' schijnt zowaar even de zon), terwijl het afsluitende 'Sinatra' tekstueel aan het latere werk van David Bowie doet denken. In dit nummer ligt ook de essentie van The Fire Theft verscholen; "Is there something I should know now to make it work tomorrow". Inderdaad. Volwassen worden is eng.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-fire-theft/the-fire-theft/4258/
Meer The Fire Theft op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-fire-theft
Deel dit artikel: